Płochacz halny

Płochacz halny (Prunella collaris) to występujący tylko w wysokich partiach gór przedstawiciel rodzimych płochaczy. Upierzenie jest popielate. Na gardle występują czarno-białe plamki. Boki są różowawe. Brązowawy wierzch jest ciemno kreskowany. Skrzydła mają czarne i białe obszary. U nasady dzioba znajduje się żółta plamka.

© SYLVIE BIGONI - Fotolia.com

Występowanie i środowisko

Ptak ten występuje w Europie i Azji oraz na niewielkim obszarze w północnej Afryce. W Polsce występuje jedynie w wysokich pasmach gór na południu kraju. Preferuje łąki wysokogórskie. Najczęściej spotykany jest w Tatrach i na Babiej Górze.

Tryb życia i zachowanie

Ptak częściowo wędrowny w niektórych rejonach świata. U nas na zimę schodzi w doliny. Tworzy niewielkie grupy. Często przebywa na ziemi w poszukiwaniu pokarmu.

Pożywienie

Płochacz halny poluje na owady i inne bezkręgowce. Zjada też nasiona roślin.

Rozmnażanie

Ptaki te, jako jedne z nielicznych w Polsce, tworzą grupy rozrodcze. Parze zwykle towarzyszą 2-3 osobniki, które nie przystępują do rozrodu, ale pomagają w wychowaniu potomstwa. W ciągu sezonu wyprowadza 1-2 lęgi. Gniazduje w szczelinach skalnych. Samica składa 2-4 (6) jaj. Wysiadywanie trwa dwa tygodnie.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce podlega ścisłej ochronie.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2015-06-09, GAT-834