Podbiał pospolity
Podbiał pospolity (Tussilago farfara L.) to bylina kłączowa, z łuskowatymi rozłogami o leczniczych właściwościach, jeden ze zwiastunów wiosny.
Występowanie i środowisko
Występuje w Europie, Azji, Afryce, Ameryce Północnej, gdzie został introdukowany i stał się gatunkiem inwazyjnym. W Polsce pospolity na terenie całego kraju. Lubi stanowiska nasłonecznione. Preferuje gleby o odczynie obojętnym. Rośnie w lasach na porębach, przydrożach, terenach ruderalnych.
Pędy kwiatowe z zamkniętymi koszyczkami rosną późną jesienią, otwierają się jednak dopiero wiosną, zanim pojawią się liście. Kwitnie czasem już w lutym, najczęściej od marca do kwietnia. To roślina wskaźnikowa gleb gliniasto-ilastych.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 6-30 cm.
Łodyga kwiatostanowa jest bladozielona, pokryta łuskowatymi liśćmi w kolorze czerwonawym. Kłącze jest cienkie, czołgające się.
Liście są sercowate u nasady, okrągłe, ostro ząbkowane, o średnicy do 30 cm, nagie, błyszczące, owłosione nas początku rozwoju, ogonkowe.
Kwiaty są w koszyczkach o średnicy do 3 cm, żółte, zamknięte podczas niepogody i w nocy. Zawierają do 300 języczkowatych kwiatów brzeżnych, kwiaty środkowe rurkowatolejkowate, obupłciowe, funkcjonalnie męskie.
Owoc to niełupka z puchem kielichowym w postaci włosków.
Rozmnażanie
Przez podział roślin po okresie kwitnienia.
Ochrona i zagrożenia
Nie podlega ochronie, jest pospolity.
Ciekawostki
To roślina jadalna.
To jeden z najwcześniej zakwitających kwiatów w Polsce.
Zbiory i zastosowanie
Surowiec stanowią kwiaty zbierane wczesną wiosną. Latem zbiera się liście.
Podbiał ma właściwości lecznicze. Stosowany jest w infekcjach górnych dróg oddechowych, a także przy astmie (odwar z podbiału). Liście mają właściwości ściągające i powlekające. Okłady z liści pomagają na opuchnięte stopy.
Podbiał można także dodawać do sałatek wiosennych.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2017-06-13, GAT-4427
