Wężymord hiszpański, czarny korzeń, skorzonera
Wybrane odmiany:
- 'Flandria' - odmiana odporna na pośpiechy.
- 'Hoffmann's Schwarze Pfahl' - odmiana o gładkich, długich i grubych korzeniach.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
© HVPM dev – stock.adobe.com
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko PL - obcy
To roślina uprawna i przejściowo dziczejąca. Występuje na stepach, w zaroślach i lasach. Uprawiana głównie na południu Europy.
Kwitnie w okresie od końca maja do początku sierpnia.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 40-120 cm.
Łodyga jest gałęzista.
Liście odziomkowe są podługowate, wąsko lub szerokolancetowate, całobrzegie, o długości 10-35 cm. Liście łodygowe mniejsze, siedzące.
Kwiaty są żółte.
Korzeń ma czarny kolor z wierzchu, wewnątrz jest białawy.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Ciekawostki
W starożytnym Rzymie skorzonera była stosowana przy ukąszeniach żmii i dżumie.
Aby korzenie nie zmieniały barwy podczas obierania należy to czynić pod bieżącą wodą i zanurzać je po obraniu w wodzie z octem lub mąką.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
◂ | ● | ● | ▸ | Kwitnie wężymord hiszpański. |
Parametry
bylina
nasłonecznione
leśne
murawy
Gatunek jadalny
Uprawa
Czynności i właściwości | Opis |
---|---|
Odczyn gleby | Odczyn najlepiej obojętny. pH 6.5-7.5 |
Właściwości gleby | Podłoże głęboko spulchnione, luźne, gliniaste, próchnicze. |
Zmianowanie | Zalecana jest 3-4-letnia przerwa w uprawie po sobie. |
Czas uprawy | Jeden rok. |
Nawożenie | Nawozimy niezbyt intensywnie w trzech porcjach (gdy wzejdą nasiona, lipiec, sierpień). |
Stanowisko | Nasłonecznione, ciepłe. |
Choroby i szkodniki | Mączniak prawdziwy, gryzonie. |
Pokrewne gatunki roślin
- Słonecznik bulwiasty, topinambur (Helianthus tuberosus)
- Ostropest plamisty (Silybum marianum)
- Chryzantema, chryzantema wielkokwiatowa (Chrysanthemum grandiflorum)
- Stewia (Stevia rebaudiana)
- Wrotycz zwyczajny, wrotycz pospolity (Tanacetum vulgare)
- Rudbekia owłosiona (Rudbeckia hirta)
- Bylica pospolita (Artemisia vulgaris)
- Chaber bławatek (Centaurea cyanus)
- Cykoria endywia (Cichorium endivia)
- Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea)
- Cykoria podróżnik (Cichorium intybus)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
- Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
- Agnieszka Gawłowska – 500 owoców i warzyw, 978-83-7845-874-6, SBM 2015
- Wolfgang Kawollek – Wielka księga ogrodnika i działkowca, ISBN 978-83-245-1259-1, Publicat 2001
© medianauka.pl, 2020-03-24, GAT-13824
Data aktualizacji artykułu: 2020-04-22