Pokrzyk wilcza-jagoda
© Ruckszio – stock.adobe.com
Pokrzyk wilcza-jagoda (Atropa bella-donna) to wieloletnia roślina, silnie trująca, z rodziny psiankowatych. Ma też lecznicze właściwości.
Występowanie i środowisko PL
Gatunek ten występuje w Europie i zachodniej części Azji oraz północnej części Afryki. W Polsce głównie na południu kraju, ale występuje rzadko. To roślina leśna. Bywa uprawiana. Gatunek introdukowano w Ameryce Północnej.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od czerwca do sierpnia. Preferuje półcień.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 50-200 cm.
Łodyga jest gruba, rozgałęziona, purpurowo nabiegła, omszona.
Liście są krótkoogonkowe, jajowate lub szerokojajowate, ostro zakończone, całobrzegie, o długości 15-20 cm i szerokości 8-12 cm.
Kwiaty są pojedyncze, na wygiętych szypułkach. Kielich ma do 2 cm długości. Jest dzwonkowaty. Kwiaty są brązowo-fioletowe lub żółto-zielone.
Owoc to dość duża, lśniąca, czarna jagoda. Jest silnie trująca.
Ochrona i zagrożenia
W Polsce gatunek ten znajduje się pod ochroną ścisłą.
Ciekawostki
Wilcza jagoda to wyjątkowo silnie trująca roślina. Już trzy jagody są dawką śmiertelną dla dziecka!
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Atropa belladonna
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: bylina.
- Stanowisko: półcień.
- Środowsko: leśne.
- Użytek: roślina lecznicza.
- Strefy mrozoodporności: 5-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
- Kategoria przybysza: kenofit, roślina uprawiana.
- Częstośc występowania gatunku: rzadki (10-100 stanowisk).
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=72.
- Jadalność: Gatunek trujący.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | Kwitnie pokrzyk wilcza jagoda. |
Pokrewne gatunki roślin
- bakłażan, oberżyna, psianka podłużna (Solanum melongena)
- ziemniak, kartofel (Solanum tuberosum)
- psianka melonowa, pepino (Solanum muricatum)
- miechunka peruwiańska (Physalis peruviana)
- lulek czarny (Hyoscyamus niger)
- pomidor zwyczajny, pomidor jadalny (Lycopersicon esculentum)
- miechunka pomidorowa (Physalis ixocarpa)
- miechunka rozdęta (Physalis alkekengi)
- tytoń bakun, machorka (Nicotiana rustica)
- psianka czarna (Solanum nigrum)
- psianka słodkogórz (Solanum dulcamara)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
- Leokadia Witkowska-Żuk – Rośliny leśne, ISBN 978-83-7073-359-9, Multico Oficyna Wydawnicza 2013
- Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
- Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
© medianauka.pl, 2020-01-26, GAT-14625
Data aktualizacji artykułu: 2024-09-23