Bieluń dziędzierzawa

Bieluń dziędzierzawa (Datura stramonium) to gatunek okazałej rośliny jednorocznej z rodziny psiankowatych, roślina trującej o leczniczych właściwościach.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Bieluń dziędzierzawa (Datura stramonium)

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL - obcy

Bieluń dziędzierzawa pochodzi z Azji. Jest więc u nas gatunkiem obcego pochodzenia. Zasiedla tereny ruderalne, przydroża, nieużytki, czasem także pola. Preferuje gleby żyzne, wilgotne, przepuszczalne, o zasadowym odczynie. W Polsce to pospolita roślina, głównie na nizinach.

Kwitnie w okresie od czerwca do października.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 30-100 cm.

Łodyga jest naga, czasem owłosiona, zielona, wzniesiona, rozgałęziona widlasto.

Liście są zaostrzone, dość długie, brzegiem wrębne, o szerokości do 10 cm i długości do 20 cm.

Kwiaty są białe, na krótkich szypułkach, szczytowe lub osadzone w kątach liści. Kielich jest rurkowaty, lekko rozdęty. Korona jest lejkowata, rurka ma nawet 10 cm długości, rozszerza się na końcu, ma 5 zaostrzonych łatek. Jest 5 pręcików, słupek ma nitkowatą szyjkę. U odmian uprawnych kwiaty mogą być fioletowo nabiegłe.

Owoc pokryta kolcami torebka, o długości nawet 5 cm, zawierająca wiele nasion. Pęka na 4 części.

Nasiona mają nerkowaty kształt, są matowe i chropowate i dość duże.