Rudawiec nilowy

Rudawiec nilowy (Rousettus aegyptiacus) to gatunek nietoperza z rodziny rudawkowatych. Dawna nazwa tego gatunku to rudawka nilowa. Futro ma barwę szarobrunatną, skrzydła są ciemnobrązowe. Głowa ma lisi kształt. Oczy duże, czarne.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Nietoperz ten występuje w Afryce na wielu izolowanych obszarach, na Półwyspie Arabskim, w Turcji, w Iranie i Pakistanie oraz na Cyprze.

Tryb życia i zachowanie

W jaskiniach gromadzi się w kolonie złożone nawet z kilku tysięcy osobników. Oprócz jaskiń za schronienie służą ruiny, grobowce, świątynie.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 13-15,5 cm, przedramienia 8-10 cm, a ciężar ciała 90-170 g. Rozpiętość skrzydeł wynosi około 50 cm.

Pożywienie

Rudawiec nilowy żywi się owocami, zwykle mocno dojrzałymi. Zjada też nektar i kwiaty oraz liście i pędy. Owoce zrywa z drzewa i przenosi w inne miejsce, gdzie je zjada. Najczęściej zjada figi, morele, jabłka, brzoskwinie, banany, cytrusy, daktyle i morwę.

Rozmnażanie

Po ciąży trwającej 105-107 dni samica rodzi zwykle jedno młode, rzadziej dwa.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

To najbardziej na północ występujący przedstawiciel rudawkowatych.

Gatunek ten wydaje dźwięki wykorzystywane w echolokacji w paśmie słyszalnym dla człowieka. Oprócz echolokacji rudawiec nilowy wykorzystuje w orientacji w terenie oraz w lokalizacji pokarmu także wzrok i węch.

Rousettus to jedyny rodzaj rudawkowatych, który posługuje się echolokacją. Dźwięki wydaje za pomocą języka.

Nietoperz ten łatwo się oswaja.

Rudawka nilowa przyczynia się istotnie do rozsiewania roślin, których owoce zjada.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Rousettus a. aegyptiacus, (É. Geoffroy, 1810)
Rousettus a. arabicus, J. Anderson & Winton, 1902
Rousettus a. leachii, A. Smith, 1829
Rousettus a. princeps, Juste & Ibáñez, 1993
Rousettus a. tomensis, Juste & Ibáñez, 1993
Rousettus a. unicolor, J.E. Gray, 1870

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Pteropus aegyptiacus É. Geoffroy, 1810
Rousettus egyptiacus (É. Geoffroy, 1810)

Pytania

Czy rudawiec jest szkodnikiem upraw owoców?

Nie, gdyż interesują go przejrzałe owoce.

Pokrewne gatunki ssaków

Rudawka madagaskarska
Pteropus rufus

Rudawka szarogłowa
Pteropus poliocephalus

Pagonowiec gambijski
Epomophorus gambianus

Zjawa płowa
Eidolon helvum

Młotogłów wielkogłowy
Hypsignathus monstrosus

Rudawka malajska
Pteropus vampyrus

Rudawka mauritiuska
Pteropus niger

Rudawka wielka
Pteropus giganteus

Rudawka złotoszyja
Pteropus lylei

Rudawka żałobna
Pteropus alecto

Rudawkowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Czy nietoperze wampiry wypijają krew?

Nierzadko można usłyszeć o nietoperzach wampirach. Skąd ta nazwa i czy faktycznie zwierzęta te wysysają krew ze swoich ofiar?

Czy tylko nietoperze używają echolokacji?

Echolokacja jest to zdolność do określania położenia obiektów w przestrzeni na podstawie echa akustycznego. Czy tylko nietoperze widzą w ciemności w ten sposób?

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Dietmar Nill, Christian Dietz, Otto von Helversen – Nietoperze Europy i Afryki północno-zachodniej, 9788370736736, Multico 2009
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995