Zielonka dwubarwna
Zielonka dwubarwna (Bena bicolorana) to motyl z rodziny rozeliowatych. Samica jest podobna do samca. Ubarwienie zielone. Nasady czułków i odnóży - czerwonawe. Przez pierwszą parę skrzydeł przebiegają dwie ukośne, białe, równoległe do siebie linie. Skraje tych skrzydeł są jasne. Biaława jest też strzępina i odwłok. Druga para skrzydeł jest biała. Gąsienica jest również zielona. Ma niewielki garb. Przez ciało biegnie podwójna żółta lub biała linia.
Zdjęcia – galeria
Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

© zielonka-dwubarwna – stock.adobe.com
⤢ POWIĘKSZWystępowanie i środowisko PL
Występuje w Europie i Azji, a u nas na terenie całego kraju, głównie w dąbrowach. nie jest często spotykany.
Tryb życia i zachowanie
Okres lotu od drugiej połowy kwietnia do lipca. W spoczynku gąsienica układa się wzdłuż unerwienia liścia. Zimuje młoda gąsienica.
Morfologia i anatomia
Rozpiętość skrzydeł wynosi 40-48 mm.
Pożywienie
Gąsienica żeruje na dębach, głównie na dębie szypułkowym.
Rozmnażanie
Występuje tylko jedno pokolenie w roku. Jaja są składane pojedynczo na spodzie liści dębu. Gąsienica szkieletuje liście od spodniej strony.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
◂ | ● | ● | ▸ | Okres lotu zielonki dwubarwnej. |
Pokrewne gatunki owadów
Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.
Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?
Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012
© medianauka.pl, 2019-12-15, GAT-611085