Zielonka dwubarwna

Zielonka dwubarwna (Bena bicolorana)

© zielonka-dwubarwna – stock.adobe.com

Zielonka dwubarwna (Bena bicolorana) to motyl z rodziny rozeliowatych. Samica jest podobna do samca. Ubarwienie zielone. Nasady czułków i odnóży - czerwonawe. Przez pierwszą parę skrzydeł przebiegają dwie ukośne, białe, równoległe do siebie linie. Skraje tych skrzydeł są jasne. Biaława jest też strzępina i odwłok. Druga para skrzydeł jest biała. Gąsienica jest również zielona. Ma niewielki garb. Przez ciało biegnie podwójna żółta lub biała linia.

Występowanie i środowisko PL

Występuje w Europie i Azji, a u nas na terenie całego kraju, głównie w dąbrowach. nie jest często spotykany.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od drugiej połowy kwietnia do lipca. W spoczynku gąsienica układa się wzdłuż unerwienia liścia. Zimuje młoda gąsienica.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 40-48 mm.

Pożywienie

Gąsienica żeruje na dębach, głównie na dębie szypułkowym.

Rozmnażanie

Występuje tylko jedno pokolenie w roku. Jaja są składane pojedynczo na spodzie liści dębu. Gąsienica szkieletuje liście od spodniej strony.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

        Okres lotu zielonki dwubarwnej.

Pokrewne gatunki owadów


Jaki jest największy motyl świata?
Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.
Czy gąsienice są nudne?
Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?
Jak szybko latają owady?
Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Powiązane quizy

Motyle dzienne Polski — quiz

Liczba pytań: 21
Quiz szkolny
Średni wynik:
13.77 / 65.57%
2024-01-22



Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012

© medianauka.pl, 2019-12-15, GAT-611085




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2023 r.