Bargliki
Bargliki (Acanthisittidae, Xenicidae) to rodzina niewielkich ptaków z rzędu wróblowych, do której zaliczamy 2 żyjące dziś gatunki.
Wygląd
Samce mają zielonkawy wierzch ciała, spód kremowy. Samica ma stonowane ubarwienie, z elementami biało-czarnymi. Mają krępą budowę ciała, bardzo krótki ogon.
Gatunki
To atlas z wykazem gatunków, przynależących do danej rodziny. Aby wyświetlić tylko polskie gatunki, użyj filtra Ukryj obce gatunki, który znajdziesz w panelu bocznym. Możesz także użyć innych ciekawych filtrów, dzięki którym wyświetlisz gatunki z określonego kontynentu, o określonym statusie zagrożenia wyginięciem lub w oparciu jeszcze o inne kryteria. Nasz atlas zawiera karty opisów gatunków wraz ze zdjęciami. Kliknij na nazwę gatunkową lub miniaturę zdjęcia, aby się dowiedzieć czegoś więcej na temat danego gatunku.

Acanthisitta chloris
Barglik (Acanthisitta chloris) to niewielki ptak z rodziny barglików. Ma cienki dziób. Ubarwienie z wierzchu oliwkowe, spód żółtawy, gardło białe. Pokrywy skrzydłowe są czarne. Nad okiem biegnie jasna brew.

Xenicus gilviventris
Łazik skalny (Xenicus gilviventris) to niewielki ptak z rodziny barglików. Ptak ten ma krępą budowę ciała, krótki ogon, skrzydła zaokrąglone, zielonkawe upierzenie z wierzchu i żółtawe od spodu.
Inne gatunki
- łazik zaroślowy (Xenicus longipes)
- łazik południowy (Xenicus lyalli)
Występowanie i środowisko
Bargliki występują wyłącznie na Nowej Zelandii. To ptaki leśne.
Tryb życia i zachowanie
Słabo latają.
Morfologia i anatomia
Długość ciała: 7-10 cm, ciężar: 5-20 g.
Rozmnażanie
Bargliki gniazduję w wydrążeniach w pniach drzew lub ziemi. W zniesieniu 2-5 białych jaj. Okres inkubacji wynosi 19-21 dni.
Pożywienie
Polują na stawonogi.
Ochrona i zagrożenia
Z uwagi na to, że ptaki te słabo latają i brak drapieżników przed przybyciem na wyspę człowieka, po pojawieniu się drapieżników dwa gatunki szybko wymarły, a pozostałe są narażone na wymarcie.
Ciekawostki
Barglik to najmniejszy ptak Nowej Zelandii.
© medianauka.pl, 2019-01-05, RODZ-763