Bernikla kanadyjska
Bernikla kanadyjska (Branta canadensis) to ptak z grupy gęśców. Samiec jest ubarwiony tak samo jak samica. Głowa i szyja są czarne, wierzch ciała i boki są szaro-brązowe z jasnymi poprzecznymi prążkami, spód ciała jest jasnobrązowy, białe pokrywy podogonowe, lotki i sterówki są czarno-brązowe. Gardło i policzki są białe. Nogi oraz dziób są czarne. Dorosłe ptaki mają ciemniejsze upierzenie.
Występowanie i środowisko
Północne tereny Ameryki Północnej. Tundra, bagna nadmorskie, prerie. Hodowana w parkach w Europie. Osobniki zbiegłe z hodowli utworzyły populacje w Wielkiej Brytanii, Skandynawii, na Rugii. W Polsce hodowana w parkach i zoo.
Tryb życia i zachowanie
Żeruje na lądzie. Jest ptakiem wędrownym.
Pożywienie
Zjada głównie pokarm roślinny, także bezkręgowce.
Rozmnażanie
Bernikla kanadyjska buduje gniazda w pobliżu wody. Samica raz w roku składa 5-6 jaj, które wysiaduje. Pisklętami opiekuje się samica i samiec.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
To największa dzika gęś, którą można obserwować w Polsce.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2013-05-05, GAT-500
