Białucha arktyczna

Białucha arktyczna, białucha, biełucha, wal biały (Delphinapterus leucas) to piękny waleń z rodziny narwalowatych, spotykany czasem w Bałtyku. Samica jest nieco mniejsza od samca. Skóra biała. Po stronie brzusznej widać dwa fałdy, które zawierają zapasy tłuszczu. Płetwy grzbietowej brak. Ma nieliczne zęby. Zwierzęta te dostarczają skóry i cennego tłuszczu oraz mięsa.

Występowanie i środowisko PL

Białucha zasiedla wody Arktyki. Jest też spotykana w Bałtyku, ale bardzo rzadko. Unika wielkich pól lodowych.

Tryb życia i zachowanie

Wal biały żyje w małych stadach. Wydaje głośne dźwięki kiedy głowa jest nad wodą. Odbywa regularne wędrówki.

Morfologia i anatomia

Białuchy dorastają do 6,7 metra długości ciała i osiągają ciężar 1,5 tony. Na uwagę zasługuje ruchliwa szyja, dzięki czemu głowa wydaje się być dobrze wyodrębniona. To wyjątkowa cecha u waleni. Białucha co roku linieje. W tym celu ociera się o dno, aby pozbyć się martwego naskórka.

Pożywienie

Pożywienie stanowi przybrzeżna fauna denna i ryby.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 14 miesięcy. Młode nie są białe i przychodzą na świat wiosną. Taki kolor skóry uzyskują po 4-5 latach życia. Po 3 roku życia osiągają dojrzałość płciową.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Czasem białuchy płyną w górę rzek. Odnotowano wala białego w wodach Renu.

Wielorybnicy nazywali biełuchę kanarkiem morskim.

Wale białe rodzą się białe, ale szybko brązowieją lub szarzeją. Biały kolor odzyskują już po 6 latach życia.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			●	●	●	●	●	●				Rodzą się cielęta białuchy.

Pokrewne gatunki ssaków

narwal jednozębny (Monodon monoceros)

Ciekawostki

Czy tylko nietoperze używają echolokacji?

Ciekawostki

Ile śpią ssaki?

Ciekawostki

Najmniejszy ssak

Ciekawostki

Największy ssak

Ciekawostki

Jak dużo jedzą zwierzęta?

QUIZ

Ssaki Polski — quiz

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963