Białucha, wal biały
Białucha, wal biały (Delphinapterus leucas) to piękny waleń z rodziny narwalowatych, spotykany w Bałtyku. Samica jest nieco mniejsza od samca. Skóra biała. Ma nieliczne zęby. Dostarczają skóry i cennego tłuszczu oraz mięsa.
Zdjęcia - galeria
Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.
© torugo - Fotolia.com
⤢ POWIĘKSZWystępowanie i środowisko PL
Białucha zasiedla wody Arktyki, spotykana, choć rzadko, w Bałtyku. Unika wielkich pól lodowych.
Tryb życia i zachowanie
Wal biały żyje w małych stadach. Wydaje głośne dźwięki kiedy głowa jest nad wodą. Odbywa regularne wędrówki.
Morfologia i anatomia
Białuchy dorastają do 6,7 metra długości ciała i osiągają ciężar 1,5 tony.
Pożywienie
Pożywienie stanowi przybrzeżna fauna denna, ryby.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 14 miesięcy. Młode nie są białe i przychodzą na świat wiosną. Taki kolor skóry uzyskują po 4-5 latach życia. Po 3 roku życia osiągają dojrzałość płciową.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Czasem białuchy płyną w górę rzek. Odnotowano wala białego w wodach Renu.
© medianauka.pl, 2013-01-01, GAT-236
Pokrewne gatunki ssaków
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 IUCN
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
