Czajka
(vanellus vanellus)

Czajka (Vanellus vanellus) to liczny ptak brodzący, który z daleka wydaje się czarno-biały, z bliska - ciemnozielony z metalicznym połyskiem, pod ogonem pomarańczowa plama, dobrze widoczna podczas lotu. Na głowie znajduje się charakterystyczny czubek, który u samicy jest krótszy. Gardło samca w okresie godowym upierzone jest czarno, w okresie spoczynkowym u samic i u samców gardło pozostaje białe. Samiec i samica tej samej wielkości.

Nazwa gatunku

Czajka (vanellus vanellus)

Nazwy obce

angielska: Northern Lapwing, Lapwing
niemiecka: Kiebitz
czeska: Čejka chocholatá
francuska: Vanneau huppé
hiszpańska: Avefría europea

Pierwsze opisanie gatunku

(Linnaeus, 1758)

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Czajka - mapa występowania na świecie

Legenda

Obszary całorocznego występowania

Obszary gniazdowania

Obszary zimowania

Wielkość

Długość: od 30 cm do 34 cm
Rozpiętość skrzydeł: 72 cm.
Ciężar: od 150 g do 300 g

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Siewkowate, siewkowe (Charadriiformes)
Rodzina: Siewkowate (Charadriidae)

Głos

Samiec woła "ki-wi, ki-wi". Podczas godów "cze-czuit" podczas wznoszenia się, "wit-wit" podczas lotu nad rewirem, "czu-wit" podczas nurkowania.

Jaja

Średnie wymiary: 46,5 mm × 33,4 mm
Jajo emu

Występowanie i środowisko

Europa, Azja, Afryka Północna. Zasiedla podmokłe tereny nizinne, wilgotne łąki, z niskimi zaroślami, pola uprawne.

Tryb życia i zachowanie

W okresie godowym samce wykonują akrobacje podczas lotu. Zaniepokojone - atakują wroga. Do Polski przylatują od końca lutego do marca. Odloty zaczynają się w sierpniu. Czajka jest bardzo czujna. W obronie gniazda może zaatakować nawet człowieka. Przed odlotem gromadzą się w większe stada.

Lata z głośnym łopotem skrzydeł. Samiec wykonuje akrobatyczne loty godowe.

Pożywienie

Owady, dżdżownice, ślimaki.

Rozmnażanie

Gatunek monogamiczny. Okres gniazdowania: marzec-kwiecień, maj. Samce żałosnym wołaniem odbywają loty tokowe. Samiec także wybiera kilka miejsc przyszłego gniazdowania, tworząc płytki dołek w ziemi, z których samica wybiera jeden. Samica składa w dołku w ziemi 4 oliwkowobrązowe jaja, nakrapiane ciemnymi plamkami. Samica je wysiaduje (robi to także samiec, ale rzadko) i opiekuje się pisklętami wraz z samcem przez około miesiąc. Podczas wysiadywania samica ma dobrą widoczność. Gdy widzi intruza, oddala się od gniazda pieszo i dopiero potem zrywa się do lotu.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. W Polsce podlega całkowitej ochronie.