Makak berberyjski, magot
Magot (Macaca sylvanus) to małpa wąskonosa o średniej wielkości, nie posiadająca ogona. Sierść ma kolor żółtobrunatny, od strony brzucha nieco jaśniejsza. Ma silną budowę ciała. U samców widoczne są wały nadoczodołowe.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Zdjęcie okazu z ZOO we Wrocławiu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko
Maroko, Algieria, Gibraltar. Lasy i tereny otwarte, skaliste. W Europie został introdukowany w I w n.e.
Tryb życia i zachowanie
Łączy się w grupy po 20 osobników. Magot jest silnie zbudowany i walczy bardzo dobrze. Dobrze pływa. Prowadzi dzienny tryb życia.
Pożywienie
Pokarm zwierzęcy i roślinny.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 6 miesięcy, po której samica rodzi zwykle jedno młode. Młode pozostaje pod opieką matki przez rok. Po czterech latach młode osiągają dojrzałość płciową.
Ochrona i zagrożenia EN
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Potrafi zabić psa w walce.
Jest jedyną małpą żyjącą dziko w Europie na skałach Gibraltaru.
Pokrewne gatunki ssaków
- Makak rozczochrany (Macaca sinica)
- Makak brodaty (Macaca assamensis)
- Makak czepkowy (Macaca radiata)
- Makak świńskoogonowy (Macaca leonina)
- Makak tybetański (Macaca thibetana)
- Makak czubaty (Macaca nigra, Cynopithecus niger)
- Makak japoński (Macaca fuscata)
- Makak królewski, rezus (Macaca mulatta)
- Makak lwi (Macaca silenus)
- Makak niedźwiedzi (Macaca arctoides)
- Makak orientalny (Macaca nemestrina)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
© medianauka.pl, 2012-12-15, GAT-172