Nosacz sundajski
(Nasalis larvatus)
Nosacz sundajski (Nasalis larvatus) to ssak z rodziny małp wąskonosych. Cechą charakterystyczną, jak sama nazwa gatunku wskazuje, jest długi, zwisający nos. Długość nosa u samców czasem wynosi 10 cm. Samice mają mniejsze nosy, młode - zadarty w górę. Sierść jest brązowa na grzbiecie, od strony brzusznej kremowa i szara. Nos prawdopodobnie ma znaczenie w doborze płciowym osobników. Samice są o połowę mniejsze od samców.
Nasalis nasica (Lacépède, 1799)
Nasalis recurvus Vigors & Horsfield, 1828
niemiecka: Nasenaffe
czeska: Kahau nosatý
francuska: Nasique
hiszpańska: Mono Narigudo
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Długość ogona: 75 cm
Ciężar: od 16 kg do 22.5 kg
N. l. orientalis Chasen, 1940
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Naczelne (Primates)
Rodzina: Małpy wąskonose (Cercopithecidae)
Występowanie i środowisko
Lasy mangrowe na Borneo.
Tryb życia i zachowanie
Żyje w małych stadach, liczących do 20 osobników. Jest aktywny w dzień. Dobrze pływa i nurkuje. Nosacze na ziemię schodzą bardzo rzadko.
Pożywienie
Liście i owoce lasów mangrowych.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 166 dni. Samica rodzi zwykle 1 młode o niebieskiej twarzy.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Ze względu na specyfikę diety, nie można tego gatunku aklimatyzować w innych rejonach.
Ciekawostki
Nosacz nie znosi niewoli, szybko w niej umiera.
Nos jest tak duży, że aby zwierzę mogło wziąć pokarm do pyska, musi odsunąć nos na bok lub do góry.
Zdjęcia i grafiki - galeria
© medianauka.pl, 2013-01-05, GAT-277
