Magot

Magot (Macaca sylvanus) to małpa wąskonosa o średniej wielkości, nie posiadająca ogona. Sierść ma kolor żółtobrunatny, od strony brzucha nieco jaśniejsza. Ma silną budowę ciała. U samców widoczne są wały nadoczodołowe.

Zdjęcie okazu z ZOO we Wrocławiu © medianauka.pl

Nazwa gatunku

Magot

Nazwa łacińska

Macaca sylvanus

Nazwy obce

angielska: Barbary Macaque, Barbary Ape
niemiecka: Berberaffe
czeska: Makak magot, magot bezocasý
francuska: Macaque De Gibraltar, Magot, Magot Commun
hiszpańska: Mona De Berbería, Mona De Gibraltar, Mono De Berberea, Mono De Gibraltar

Pierwsze opisanie gatunku

(Linnaeus, 1758)

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - nie;
Azja - nie;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Magot - mapa występowania na świecie

Wielkość

Długość: 75 cm
Ciężar: do 13 kg

Maksymalna długość życia

30 lat.

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Naczelne (Primates)
Rodzina: Małpy wąskonose (Cercopithecidae)

Występowanie i środowisko

Maroko, Algieria, Gibraltar. Lasy i tereny otwarte, skaliste. W Europie został introdukowany w I w n.e.

Tryb życia i zachowanie

Łączy się w grupy po 20 osobników. Magot jest silnie zbudowany i walczy bardzo dobrze. Dobrze pływa. Prowadzi dzienny tryb życia.

Pożywienie

Pokarm zwierzęcy i roślinny.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 6 miesięcy, po której samica rodzi zwykle jedno młode. Młode pozostaje pod opieką matki przez rok. Po czterech latach młode osiągają dojrzałość płciową.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Potrafi zabić psa w walce.

Jest jedyną małpą żyjącą dziko w Europie na skałach Gibraltaru.

Zdjęcia - galeria