Magot
Magot (Macaca sylvanus) to małpa wąskonosa o średniej wielkości, nie posiadająca ogona. Sierść ma kolor żółtobrunatny, od strony brzucha nieco jaśniejsza. Ma silną budowę ciała. U samców widoczne są wały nadoczodołowe.
Zdjęcia - galeria
Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Zdjęcie okazu z ZOO we Wrocławiu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
⤢ POWIĘKSZ


Występowanie i środowisko
Maroko, Algieria, Gibraltar. Lasy i tereny otwarte, skaliste. W Europie został introdukowany w I w n.e.
Tryb życia i zachowanie
Łączy się w grupy po 20 osobników. Magot jest silnie zbudowany i walczy bardzo dobrze. Dobrze pływa. Prowadzi dzienny tryb życia.
Pożywienie
Pokarm zwierzęcy i roślinny.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 6 miesięcy, po której samica rodzi zwykle jedno młode. Młode pozostaje pod opieką matki przez rok. Po czterech latach młode osiągają dojrzałość płciową.
Ochrona i zagrożenia EN
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Potrafi zabić psa w walce.
Jest jedyną małpą żyjącą dziko w Europie na skałach Gibraltaru.
Pokrewne gatunki ssaków
Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?
© medianauka.pl, 2012-12-15, GAT-172
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Hanna i Antoni Gucwińscy - Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
- pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988