Muflon śródziemnomorski

Muflon, muflon śródziemnomorski (Ovis musimon) to gatunek ssaka z rodziny krętorogich blisko spokrewniony z owcą. Czasem muflon jest uznawany za podgatunek owcy domowej. Samce mają długie, ślimakowo zakręcone rogi o długości do 80 cm. Ich powierzchnia pokryta jest pierścieniowatymi zgrubieniami. Samice mają krótkie rogi (do 10 cm) albo w ogóle ich nie mają. Ubarwienie letnie samców jest rudo-brunatne, spód ciała, pośladki i wewnętrzna strona nóg jest biała. Zimą barwy przybierają ciemniejsze odcienie. Samice są jaśniejsze niż samce.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Muflon śródziemnomorski (Ovis musimon)

Zdjęcie okazu z ZOO we Wrocławiu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl


Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Pierwotny obszar występowania to Sardynia i Korsyka. Gatunek aklimatyzował się w wielu okolicach Europy, w tym w Polsce (Sudety i Góry Świętokrzyskie), gdzie wprowadzono go w 1902 roku. Największa koncentracja gatunku znajduje się na Dolnym Śląsku. Zamieszkuje lasy górskie, szczególnie liściaste. Środowisko leśne jest dość osobliwe jak na tego typu gatunek.

Tryb życia i zachowanie

Muflon gromadzi się w małe stada. Jest aktywny głównie w dzień (czasem także w nocy). Największa aktywność przypada na poranek i wieczór. Stare samce żyją samotnie. Latem tworzy niewielkie grupy, złożone z kilku osobników: samic i młodych samców. Na jesień kierdel (stado) powiększa się do kilkunastu osobników.

Morfologia i anatomia

Samiec osiąga długość ciała do 130 cm i wysokość w kłębie do 88 cm. Ciężar ciała samca wynosi od 35 do 50 kg. Samice są nieco mniejsze. Osiągają długość ciała do 110 cm, wysokość w kłębie 75 cm i ważą od 25 do 35 kg. Rogi (ślimaki) ważą nawet 3 kg i mogą mieć długość do 80 cm. Samice mają co najwyżej kilkunastocentymetrowe, proste rogi lub wcale.

Pożywienie

Muflony zjadają rośliny zielne, liście krzewów, jagody. Zimą zjadają korę i porosty, gałązki krzewów i suche liście.

Rozmnażanie

Pora godowa przypada na okres październik-grudzień. Ciąża trwa 22 tygodnie, po której samica rodzi 1-2 młode. Laktacja trwa 4-5 miesięcy. Tryki walczą o samice zaciekle, uderzając rogami o rogi przeciwnika.

Ochrona i zagrożenia NE

Gatunek ten nie został jeszcze przypisany do żadnej kategorii ryzyka według kryteriów IUCN. To dla naszej fauny gatunek obcy. Jest gatunkiem łownym z okresem ochronnym.

Ciekawostki

Letnie futro nie wypada na zimę. Wraz z sierścią wyrastającą pod koniec lata, zimą tworzy bardzo gęste futro o dobrych parametrach izolacyjnych.

To jeden z przodków owcy domowej.

Pytania

Pytania

Jak nazywa się samiec muflona?

Samiec muflona to tryk. Samica muflona to owca.




Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

         Trwa ruja u muflonów.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Pokrewne gatunki ssaków


Ile śpią ssaki?
Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?
Najmniejszy ssak
Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?
Największy ssak
Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?
Jak dużo jedzą zwierzęta?
Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Powiązane quizy

Ssaki Polski — quiz

Liczba pytań: 30
Quiz szkolny
Średni wynik:
19.47 / 64.9%
2024-01-20



Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
  • pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
  • Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0

© medianauka.pl, 2012-12-16, GAT-177
Data aktualizacji artykułu: 2022-03-19




©® Media Nauka 2008-2023 r.