Nosacz sundajski

Nosacz sundajski (Nasalis larvatus) to ssak z rodziny małp wąskonosych. Cechą charakterystyczną, jak sama nazwa gatunku wskazuje, jest długi, zwisający nos. Długość nosa u samców czasem wynosi 10 cm. Samice mają mniejsze nosy, młode - zadarty w górę. Sierść jest brązowa na grzbiecie, od strony brzusznej kremowa i szara. Nos prawdopodobnie ma znaczenie w doborze płciowym osobników. Samice są o połowę mniejsze od samców.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko

Lasy mangrowe na Borneo.

Tryb życia i zachowanie

Żyje w małych stadach, liczących do 20 osobników. Jest aktywny w dzień. Dobrze pływa i nurkuje. Nosacze na ziemię schodzą bardzo rzadko.

Pożywienie

Ta małpa z Borneo zjada liście i owoce lasów mangrowych.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 166 dni. Samica rodzi zwykle 1 młode o niebieskiej twarzy.

Ochrona i zagrożenia EN

Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Ze względu na specyfikę diety, nie można tego gatunku aklimatyzować w innych rejonach.

Ciekawostki

Nosacz nie znosi niewoli, szybko w niej umiera.

To małpa z ogromnym nosem. Nos jest tak duży, że aby zwierzę mogło wziąć pokarm do pyska, musi odsunąć nos na bok lub do góry.

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Nasalis capistratus (Kerr, 1792)
Nasalis nasica (Lacépède, 1799)
Nasalis recurvus Vigors & Horsfield, 1828

Pokrewne gatunki ssaków

Kotawiec sawannowy (Chlorocebus pygerythrus)

Duk wspaniały (Pygathrix nemaeus)

Koczkodan rzeczny (Cercopithecus mona)

Pawian gwinejski (Papio papio)

Makak rozczochrany (Macaca sinica)

Gerezanka trójbarwna (Piliocolobus kirkii)

Koczkodan Diany (Cercopithecus diana)

Koczkodan mnisi (Cercopithecus roloway)

Koczkodan rudoogonowy (Cercopithecus ascanius)

Koczkodan sowiogłowy (Cercopithecus hamlyni)

Langur przepasany (Presbytis femoralis)

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988