Kapibara
Kapibara wielka (Hydrochoerus hydrochaeris) to największy na świecie gryzoń, żyjący w stadach na podmokłych terenach Ameryki Południowej. Na lądzie jest nieporadny, szybko się męczy, ale w wodzie świetnie pływa i nurkuje. Może pod wodą przebywać 5 minut. Kapibara ma masywną głowę, brak ogona. Przednie stopy posiadają po cztery palce połączone słabo wykształconą błoną pławną. Tylne stopy mają po trzy palce.
Zdjęcia - galeria
Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Zdjęcie zbiorów ZOO w Opolu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko
Zamieszkuje lasy Ameryki Południowej, głównie obszary bagniste i leśne w pobliżu rzek. Szczególnie dużo można ich spotkać w lasach tropikalnych.
Tryb życia i zachowanie
Kapibara żeruje w nocy. To szkodnik plantacji. W nocy żeruje, a w dzień chowa się w gęstwinie. Nie oddala się zanadto od zbiorników wodnych. W chwili zagrożenia wydaje przeraźliwy głos, ostrzegający pozostałych osobników stada, chowających się wówczas w wodzie. Świetnie pływa i nurkuje. Tworzy niewielkie stada, w których znajduje się co najwyżej jeden samiec. To zwierzę towarzyskie, tworzy grupy złożone z 10-100 osobników.
Morfologia i anatomia
Kapibara osiąga 130 cm długości ciała i waży od 35 do 65-70 kg. Nie posiada ogona. Tylne kończyny są dłuższe od przednich. W okolicy nosa znajdują się gruczoły zapachowe, które mają związek z hierarchią w grupie. Identyfikacja poszczególnych osobników jest realizowana również z udziałem gruczołów zapachowych, ale umieszczonych w okolicy odbytu.
Pożywienie
Trawa, wodne rośliny, płody rolne, kora młodych drzew.
Rozmnażanie
Gody odbywają się w wodzie. Ciąża trwa 165-170 dni. Samica rodzi 3-4 młode, które są w pełni rozwinięte i ważą około 1-1,5 kg. Samica karmi młode przez 2-4 miesiące. Dojrzałość płciową kapibary osiągają po 12-18 miesiącach.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Kapibara to największy gryzoń świata.
Niegdyś kapibary zaliczano do świnek morskich.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Hydrochaeris hydrochaeris (Linnaeus, 1766)
Pokrewne gatunki ssaków
Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków zwierząt z tej samej rodziny.
Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Praca zbiorowa - Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991
- Klaus Richarz - Zwierzęta w ogrodzie zoologicznym, ISBN 978-83-7175-788-4, Delta
- pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2011-09-18, GAT-61
Data aktualizacji artykułu: 2021-11-16