Zdjęcie zbiorów ZOO w Opolu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Kapibara

Kapibara (Hydrochoerus hydrochaeris) to największy na świecie gryzoń, żyjący w stadach na podmokłych terenach Ameryki Południowej. Na lądzie jest nieporadny, szybko się męczy, ale w wodzie świetnie pływa i nurkuje. Może pod wodą przebywać 5 minut. Kapibara ma masywną głowę, brak ogona. Przednie stopy posiadają po cztery palce połączone słabo wykształconą błoną pławną. Tylne stopy mają po trzy palce.

Występowanie i środowisko

Zamieszkuje lasy Ameryki Południowej, głównie obszary bagniste i leśne w pobliżu rzek. Szczególnie dużo można ich spotkać w lasach tropikalnych.

Tryb życia i zachowanie

Kapibara żeruje w nocy. To szkodnik plantacji. W nocy żeruje, a w dzień chowa się w gęstwinie. Nie oddala się zanadto od zbiorników wodnych. W chwili zagrożenia wydaje przeraźliwy głos, ostrzegający pozostałych osobników stada, chowających się wówczas w wodzie. Świetnie pływa i nurkuje. Tworzy niewielkie stada, w których znajduje się co najwyżej jeden samiec. To zwierzę towarzyskie, tworzy grupy złożone z 10-100 osobników.

Morfologia i anatomia

Kapibara osiąga 130 cm długości ciała i waży od 35 do 65-70 kg. Nie posiada ogona. Tylne kończyny są dłuższe od przednich. W okolicy nosa znajdują się gruczoły zapachowe, które mają związek z hierarchią w grupie. Identyfikacja poszczególnych osobników jest realizowana również z udziałem gruczołów zapachowych, ale umieszczonych w okolicy odbytu.

Pożywienie

Trawa, wodne rośliny, płody rolne, kora młodych drzew.

Rozmnażanie

Gody odbywają się w wodzie. Ciąża trwa 165-170 dni. Samica rodzi 3-4 młode, które są w pełni rozwinięte i ważą około 1-1,5 kg. Samica karmi młode przez 2-4 miesiące. Dojrzałość płciową kapibary osiągają po 12-18 miesiącach.