Orka oceaniczna
Orka, miecznik (Orcinus orca) to ssak z rodziny delfinowatych o charakterystycznym czarno-białym ubarwieniu. Spód biały, białe plamy w okolicach oka i boku ciała. Reszta ciała czarna. Ma duże, zaokrąglone płetwy piersiowe, trójkątną, zakrzywioną ku tyłowi płetwę grzbietową. U samców płetwa grzbietowa może mieć długość do 1,8 m.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

© Christian Musat - Fotolia.com
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko
Wszystkie oceany. Najliczniejsza w morzach arktycznych i antarktycznych.
Tryb życia i zachowanie
Jest drapieżna. Potrafi zaatakować stojącego na brzegu kry lodowej człowieka. Jest zwierzęciem stadnym. Stado może liczyć 3-50 osobników. Orki polują całym stadem w zorganizowany sposób. Orki pływają zwykle tuż przy powierzchni wody, ich płetwy grzbietowe wystają z wody. Rozwija prędkość do 40 km/h. Większość czasu spędza pod wodą.
Pożywienie
Foki, pingwiny, małe walenie, młode morsy, wieloryby, ryby i głowonogi.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 12 miesięcy. Samica rodzi zwykle 1 młode o długości do 2 m.
Ochrona i zagrożenia DD
W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych ze względu na brak danych nie określono statusu zagrożenia wymarciem dla tego gatunku.
Ciekawostki
Orka to najbardziej drapieżny waleń.
Orka jest bardzo żarłoczna. W żołądku jednej orki znaleziono 24 foki.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Orcinus glacialis (Berzin & Vladimirov, 1983)
- Orcinus nanus Mikhalev et al., 1981
Pokrewne gatunki ssaków
- Butlonos zwyczajny (Tursiops truncatus)
- Delfin zwyczajny (Delphinus delphis)
- Delfinowiec białonosy (Lagenorhynchus albirostris)
- Risso szary (Grampus griseus)
- Delfinek długoszczęki (Stenella longirostris)
- Delfinek plamisty (Stenella frontalis)
- Delfin długopyski (Delphinus capensis)
- Delfinowiec ciemny (Lagenorhynchus obscurus)
- Tonin nowozelandzki (Cephalorhynchus hectori)
- (Sousa sahulensis)
- Delfinek pręgoboki (Stenella coeruleoalba)




Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
© medianauka.pl, 2013-01-07, GAT-284