Wampir zwyczajny
© gabriel – stock.adobe.com
Wampir zwyczajny (Desmodus rotundus) to gatunek nietoperza z rodziny liścionosowatych. Nietoperz ten nie posiada ogona. Ubarwienie futerka szaro-brązowe, jaśniejsze od spodu. Uszy są zaostrzone. Kciuk długi. Ma mało zębów, ale kły i siekacze są niezwykle ostre. W okolicy nozdrzy znajduje się narząd czuły na wyższą temperaturę. Dzięki niemu nietoperz wie, gdzie najlepiej naciąć skórę.
Występowanie i środowisko
Nietoperz wampir występuje w obu Amerykach od Meksyku po Argentynę. Lokalnie wampiry zwyczajne mogą występować bardzo licznie.
Tryb życia i zachowanie
To ssak o nocnej aktywności. Tworzy kolonie od 100 do nawet 2000 osobników. Szybko biega i dobrze skacze.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 7,5-9 cm, a ciężar ciała 18-50 g. W ślinie znajdują się substancje, które zapobiegają krzepnięciu krwi. Przednia część żołądka jest długa, przystosowana do przechowywania krwi.
Pożywienie
Nietoperze wampiry żywią się wyłącznie świeżą krwią kręgowców. Zlizuje ją z rany, nacinając wcześniej skórę.
Rozmnażanie
Wampir rozmnaża się przez cały rok. Samica rodzi jedno młode po ciąży trwające 90- 120 dni.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. To jedyny z trzech gatunków nietoperzy, które odżywiają się krwią kręgowców, który wchodzi w szkodę człowiekowi z uwagi na to, że może atakować bydło, trzodę, a nawet samego człowieka. Jest tępiony jako szkodnik.
Ciekawostki
Samica karmi młode, zwracając wypitą krew.
W ciągu jednej nocy wampir może wypić bardzo dużo krwi (więcej niż sam waży).
Choć straty krwi ofiary nie są zwykle duże, to najgroźniejsze są choroby, które ten nietoperz przenosi, w tym wścieklizna.
Pokrewne gatunki ssaków
- owocowiec liścionosy (Artibeus jamaicensis)
- liścionos jasny (Phyllostomus discolor)
- owocowiec karłowaty (Dermanura phaeotis)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
- Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995
© medianauka.pl, 2022-07-03, GAT-642102