Drozd obrożny
Drozd obrożny (Turdus torquatus) to rzadki w naszym kraju, górski ptak, podobny do kosa. Ma czarne upierzenie i charakterystyczną białą obrożę na szyi i piersi. Pióra na skrzydłach mają jasne brzegi. Czasem na spodzie ciała widać łuskowaty wzór. Samica jest brunatna z mniej kontrastową obrożą. Dziób żółtawy.
niemiecka: Ringdrossel
czeska: Kos horský
francuska: Merle à plastron
hiszpańska: Mirlo capiblanco
Azja - tak;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Obszary całorocznego występowania
Obszary gniazdowania
Obszary zimowaniaDługość ogona: 11 cm
Rozpiętość skrzydeł: od 38 cm do 42 cm.
Ciężar: od 90 g do 130 g
T. t. torquatus
T. t. alpestris
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Wróblowate, wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: Drozdowate (Turdidae)
Występowanie i środowisko
Ptak ten występuje w Europie, Afryce i Azji. W Polsce występuje tylko w górach w borach iglastych oraz w strefie kosodrzewiny. Jest nielicznym ptakiem. Podczas wędrówek może być obserwowany poza obszarem górskim.
Tryb życia i zachowanie
To ptak wędrowny. Przed migracją ptaki zbierają się na wspólne żerowiska.
Pożywienie
Poluje na owady, pająki, inne bezkręgowce. Pod koniec lata i jesienią zjada także owoce i jagody. Jego ofiarą padają też drobne gady.
Rozmnażanie
Jest monogamiczny przez jeden sezon. Wyprowadza 1-2 lęgi w sezonie. Gniazduje na iglastych drzewach. Samica składa od maja 3-5 (6) jaj, które sama wysiaduje przez 12-14 dni. Kolejne 2 tygodnie pisklęta potrzebują na nauczenie się latania. Następne dwa tygodnie młode usamodzielniają się.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce podlega ścisłej ochronie.
Ciekawostki
Brak danych.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2015-06-14, GAT-841 Opis Okres występowania w naszych górach drozda obrożnego.
Kalendarz przyrody
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 