Dzięcioł zielonosiwy
(Picus canus)
Dzięcioł zielonosiwy (Picus canus) to rzadki w Polsce dzięcioł, bardzo podobny do dzięcioła zielonego. Ma dość smukłą sylwetkę, szarą głowę z czerwoną czapeczką (u samca), czarną kreską w okolicach oka i czarnym, wąskim wąsem. Skrzydła są zielonkawe, spód szary.
niemiecka: Grauspecht
czeska: Žluna šedá
francuska: Pic cendré
hiszpańska: Pito cano
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Obszary całorocznego występowania
Obszary gniazdowania
Obszary zimowaniaRozpiętość skrzydeł: od 38 cm do 40 cm.
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Łaźce (Piciformes)
Rodzina: Dzięciołowate (Picidae)
Występowanie i środowisko
Ptak ten występuje w Europie i Azji. W Polsce nie jest gatunkiem licznym. Gniazduje wyjątkowo. Preferuje środowisko leśne, szczególnie starych lasów liściastych, ale też cmentarze, ogrody, sady i parki.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzi osiadły lub koczujący tryb życia. Chętnie przebywa na ziemi w poszukiwaniu mrówek.
Pożywienie
Poluje na owady, ich larwy, także na mrówki. Jesienią zjada też jagody i owoce. Zimą czasem pojawia się przy karmnikach. Lubi wówczas zjadać tłuszcz, nasiona i chleb.
Rozmnażanie
Wyprowadza jeden lęg w roku. Dziuple wykuwa w topolach, bukach, lipach, dębach. Czasem zajmuje też gotowe dziuple. Od końca kwietnia aż do początku czerwca samica składa od 4 do 8 (11) jaj. Samiec z samicą na zmianę wysiadują jaja przez 14-15 dni. Pisklęta pozostają w dziupli przez 24-28 dni.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce jest pod ścisłą ochroną.
Ciekawostki
Brak danych.
Zdjęcia i grafiki - galeria
© medianauka.pl, 2015-06-03, GAT-825
