Płetwal zwyczajny

Płetwal zwyczajny, finwal (Balaenoptera physalus) to gatunek ssaka z rodziny wielorybów fałdowców. To po płetwalu błękitnym drugie co do wielkości zwierzę na Ziemi. Ma smukły i opływowy kształt ciała. Ma wysoką, zakrzywioną do tyłu płetwę grzbietową. Ma czarne lub ciemnobrązowe ciało i biały brzuch. Żuchwa jest z lewej szara, a z prawej strony biała.

Występowanie i środowisko PL

Gatunek ten zasiedla wody oceaniczne całego niemalże świata. Zdarza się, że finwale wpływają do Bałtyku. Obserwacje tego gatunku zanotowano w Zatoce Gdańskiej, koło Dziwnowa, w Zatoce Puckiej. Ostatnia obserwacja miała miejsce w 2007 roku.

Tryb życia i zachowanie

Finwale wędrują latem w kierunku biegunów w poszukiwaniu pokarmu, natomiast latem w kierunku równika - na rozród. Są też populacje osiadłe. To ssaki żyjące zwykle samotnie. Rzadko łączą się w stada do 10 osobników. Zwierzęta te dożywają aż 94 lat.

Morfologia i anatomia

Finwal osiąga 22-27 m długości ciała. Ciężar wynosi 80-129 ton. W otworze gębowym znajduje się około tysiąca płytek fiszbinowych. Płetwy brzuszne zwężają się w kierunku ich koców. Głowa ma kształt litery "V", a u płetwala błękitnego przypomina kształt litery "U".

Pożywienie

Finwal odżywia się zooplanktonem (kryl, lasonogi, widłonogi), a także drobnymi zwierzętami pelagicznymi. Podczas pływania z prędkością kilku-kilkunastu km/h otwiera otwór gębowy, zamyka ją odfiltrowując ją przez aparat fiszbinowy.

Rozmnażanie

Co 2-3 lata po ciąży trwającej 11-12 miesięcy samica rodzi w grudniu-lutym zwykle jedno młode. Cielę ssie mleko matki przez 6-7 miesięcy.

Ochrona i zagrożenia VU

Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Za jednym razem finwal potrafi odfiltrować 70 m³ wody!

Finwal potrafi płynąć z prędkością 40 km/h.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Balaenoptera p. physalus - płetwal zwyczajny, (Linnaeus, 1758)
Balaenoptera p. quoyi - płetwal południowy, (J. B. Fisher, 1829)

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
●											●	Rodzą się finwale.

Pokrewne gatunki ssaków

Ciekawostki

Czy tylko nietoperze używają echolokacji?

Ciekawostki

Ile śpią ssaki?

Ciekawostki

Najmniejszy ssak

Ciekawostki

Największy ssak

Ciekawostki

Jak dużo jedzą zwierzęta?

QUIZ

Ssaki Polski — quiz

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988