Płetwal zwyczajny

Płetwal zwyczajny, finwal (Balaenoptera physalus) to gatunek ssaka z rodziny wielorybów fałdowców. To po płetwalu błękitnym drugie co do wielkości zwierzę na Ziemi. Ma smukły i opływowy kształt ciała. Ma wysoką, zakrzywioną do tyłu płetwę grzbietową. Ma czarne lub ciemnobrązowe ciało i biały brzuch. Żuchwa jest z lewej szara, a z prawej strony biała.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Płetwal zwyczajny (Balaenoptera physalus)

© NoraDoa - Fotolia.com


Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Gatunek ten zasiedla wody oceaniczne całego niemalże świata. Zdarza się, że finwale wpływają do Bałtyku. Obserwacje tego gatunku zanotowano w Zatoce Gdańskiej, koło Dziwnowa, w Zatoce Puckiej. Ostatnia obserwacja miała miejsce w 2007 roku.

Tryb życia i zachowanie

Finwale wędrują latem w kierunku biegunów w poszukiwaniu pokarmu, natomiast latem w kierunku równika - na rozród. Są też populacje osiadłe. To ssaki żyjące zwykle samotnie. Rzadko łączą się w stada do 10 osobników. Zwierzęta te dożywają aż 94 lat.

Morfologia i anatomia

Finwal osiąga 22-27 m długości ciała. Ciężar wynosi 80-129 ton. W otworze gębowym znajduje się około tysiąca płytek fiszbinowych. Płetwy brzuszne zwężają się w kierunku ich koców. Głowa ma kształt litery "V", a u płetwala błękitnego przypomina kształt litery "U".

Pożywienie

Finwal odżywia się zooplanktonem (kryl, lasonogi, widłonogi), a także drobnymi zwierzętami pelagicznymi. Podczas pływania z prędkością kilku-kilkunastu km/h otwiera otwór gębowy, zamyka ją odfiltrowując ją przez aparat fiszbinowy.

Rozmnażanie

Co 2-3 lata po ciąży trwającej 11-12 miesięcy samica rodzi w grudniu-lutym zwykle jedno młode. Cielę ssie mleko matki przez 6-7 miesięcy.

Ochrona i zagrożenia VU

Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Za jednym razem finwal potrafi odfiltrować 70 m3 wody!

Finwal potrafi płynąć z prędkością 40 km/h.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

  • Balaenoptera p. physalus - płetwal zwyczajny, (Linnaeus, 1758)
  • Balaenoptera p. quoyi - płetwal południowy, (J. B. Fisher, 1829)


Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

          Rodzą się finwale.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Pokrewne gatunki ssaków


Czy tylko nietoperze używają echolokacji?


Echolokacja jest to zdolność do określania położenia obiektów w przestrzeni na podstawie echa akustycznego. Czy tylko nietoperze widzą w ciemności w ten sposób?

Ile śpią ssaki?


Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak


Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak


Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?


Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
  • Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
  • pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
  • Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
  • Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0

© medianauka.pl, 2018-12-26, GAT-4048
Data aktualizacji artykułu: 2022-05-20




©® Media Nauka 2008-2023 r.