Gacek wielkouch, gacek brunatny

Gacek wielkouch, gacek brunatny (Plecotus auritus) to nietoperz z rodziny mroczkowatych. Ma bardzo duże uszy (do 3,8 cm długości). Gdy odpoczywa, uszy chowa pod skrzydłami. Pokryty futrem w kolorze jasnobrązowym, jaśniejszym na brzuchu.

Zdjęcia - galeria

Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Gacek wielkouch, gacek brunatny (Plecotus auritus)

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Europa i Azja. Pospolity w Polsce. Zajmuje dziuple, budynki, jaskinie, piwnice. Preferuje tereny zagospodarowane przez człowieka, zwłaszcza tereny rolnicze.

Tryb życia i zachowanie

Żyje samotnie lub tworzy małe kolonie. Zimuje w niskich temperaturach w jaskiniach, piwnicach i innych schronieniach. Sen zimowy trwa od października do końca marca. Lata bardzo nisko, szybko, lotem po krzywej. Pokarm chwyta z powierzchni ziemi lub z lotu, ale zjada go dopiero wtedy, gdy spoczywa. W polowaniu i orientacji w terenie posługuje się echolokacją. Poluje całą noc. Polując zawisa w jednym punkcie w powietrzu i rzuca się na ofiarę.

Morfologia i anatomia

Uszy mają fałdki, które umożliwiają ich składanie.

Skrzydła są szerokie, błona lotna bardzo cienka.

Pożywienie

Zjada owady i ich larwy oraz pająki.

Rozmnażanie

Samica najczęściej w czerwcu rodzi jedno młode. Po 6 tygodniach młode staje się samodzielne.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Gacek wielkouch łatwo się oswaja.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
●	●	●							◂	●	●	Trwa sen zimowy gacka brunatnego.
					●							Rodzą się młode gacki wielkouche (brunatne)
			●	●	●	●	●	●	▸			Trwa okres aktywności życiowej gacka brunatnego

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki ssaków

Gacek szary
Plecotus austriacus

Mroczkowate
Zobacz inne gatunki
z tej rodziny.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 IUCN
pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Hanna i Antoni Gucwińscy - Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003