Gepard grzywiasty
Gepard grzywiasty, gepard (Acinonyx jubatus) to piękny ssak z rodziny kotów o niezwykle smukłej sylwetce, małej głowie. W przeciwieństwie do innych kotów ma bardzo długie kończyny o tępych i tylko częściowo wysuwanych pazurach. Głowa stosunkowo mała. Spodnia część ciała jest zabarwiona na biało, reszta zabarwiona jest na brązowo-żółto lub szaro z gęsto upakowanymi ciemnymi cętkami. Ma bardzo dobry wzrok. Jest typowym zwierzęciem stepowym.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Zdjęcie zbiorów ZOO w Opolu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko
Gepard zamieszkuje rozległe tereny Afryki, Półwyspu Arabskiego. Niegdyś występował niemalże w całej Afryce na terenach otwartych z wyjątkiem pustyni i w Azji południowej aż po Indie.
Tryb życia i zachowanie
Żyje samotnie lub łączy się w małe stada. Prowadzi dzienny tryb życia. Podczas polowania gepard nie zasadza się na ofiarę tylko stosuje pogoń. Jest to jeden z najbardziej łagodnych kotów drapieżnych. Łatwo się oswaja i tresuje. Przywiązuje się do opiekuna. Od oczu do pyska biegną czarne pręgi.
Morfologia i anatomia
Klatka piersiowa jest dość nisko opuszczona. Mieści w sobie jedne z najbardziej sprawnych płuc w świecie zwierząt lądowych. Głowa ma niewielkie rozmiary w porównaniu z resztą ciała. Gepard dorasta do 135-150 cm długości ciała i osiągają ciężar 40-65 kg.
Pożywienie
Zjada mięso antylop oraz innych mniejszych ssaków i ptaków. Czasem napada na bydło.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 84-95 dni. Samica rodzi 2-4 młode. Pogoń za ofiarą jest krótka, bo trwa zaledwie 20-60 sekund, a dystans pościgu nie przekracza 500 m.
Ochrona i zagrożenia VU
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Podgatunek A. j. hecki oraz A. j. venaticus jest krytycznie zagrożony wymarciem (status CR).
Ciekawostki
Gepard bardzo szybko biega. Jest to najszybciej biegający ssak na świecie. Na krótkim dystansie osiąga prędkość 110 km/h. Podczas biegu pokonuje dystans za pomocą skoków na odległość nawet 7 metrów.
Gepard nie potrafi wspinać się po drzewach.
Ludy Azji używają gepardów do polowań.
Gepardy łatwo się oswajają. Oswojony gepard jest niezwykle łagodny.
Przez blisko połowę czasu biegu geparda jego nogi nie dotykają w ogóle ziemi!
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Acinonyx j. hecki - gepard saharyjski, Hilzheimer, 1913 - północno-zachodnia Afryka
- Acinonyx j. jubatus - gepard grzywiasty, (Schreber, 1775) - południowa Afryka
- Acinonyx j. raineyi - gepard tanzański, Heller, 1913
- Acinonyx j. soemmerringi - gepard abisyński, (Fitzinger, 1855) - północno-wschodnia Afryka
- Acinonyx j. venaticus - gepard perski, (Griffith, 1821) - północna Afryka po Indie
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Felis jubata Schreber, 1775
Pytania
Ile biegnie gepard?
Dystans pościgu jest niezwykle krótki, bo nie przekraczając na ogół 500 m.
Jaką prędkość osiąga gepard w biegu?
Różne źródła podają wartości od 90 do 110 km/h.
Pokrewne gatunki ssaków
- Jaguar amerykański (Panthera onca)
- Żbik europejski (Felis silvestris)
- Ryś euroazjatycki (Lynx lynx)
- Kot domowy (Felis catus)
- Ryś rudy (Lynx rufus)
- Kotek cętkowany (Prionailurus viverrinus)
- Jaguarundi amerykański (Puma yagouaroundi)
- Kot błotny (Felis chaus)
- Mormi złocisty (Catopuma temminckii)
- Ocelot argentyński (Leopardus geoffroyi)
- Irbis śnieżny (Uncia uncia)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- Praca zbiorowa – Wielka Encyklopedia Przyrody. Ssaki, ISBN 83-7079-784-9, MUZA SA 1997
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
- Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- Klaus Richarz – Zwierzęta w ogrodzie zoologicznym, ISBN 978-83-7175-788-4, Delta
© medianauka.pl, 2011-10-23, GAT-87
Data aktualizacji artykułu: 2022-06-25