Likaon pstry
Likaon (Lycaon pictus) to ssak drapieżny z rodziny psowatych o długich, czteropalczastych kończynach. Skóra pokryta jest rzadką sierścią. Kolor skóry jest czarny z białymi i żółtymi plamami. Koniec ogona jest zawsze biały. Likaon wydziela silny, piżmowy zapach.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
© bayazed - Fotolia.com
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko
Likaony żyją w Afryce. Zamieszkują tereny otwarte na południe od Sahary.
Tryb życia i zachowanie
Likaon jest aktywny w dzień. Żyje w stadach od 4 do 60 osobników (najczęściej około 12). Polują razem. Zwierzę to biega wolno, ale bardzo wytrwale. Pohukuje, jego głos roznosi się na wiele kilometrów. Odbywa dalekie wędrówki, po których wraca zawsze na stałe miejsce pobytu. Rewir likaona to nawet kilkaset kilometrów kwadratowych.
Morfologia i anatomia
Likaon osiąga do 101 cm długości ciała i ciężar do 32 kg.
Pożywienie
Antylopy, zwierzęta domowe (kozy, owce), także mniejsze ssaki oraz ptaki. Ma nieposkromiony apetyt.
Rozmnażanie
Okres godów przypada na wiosnę i jesień. Ciąża trwa 2 miesiące, po której samica rodzi 6-8 młodych.
Ochrona i zagrożenia EN
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Populacja z zachodu i północy Afryki jest krytycznie zagrożona wymarciem. Był zawsze tępiony jako jeden z największych szkodników afrykańskich. Dziś żyje zaledwie kilka tysięcy osobników na wolności. Likaony giną pod kołami samochodów. Są bardzo podatne na choroby, w tym wściekliznę.
Ciekawostki
Bywa niebezpieczny dla człowieka.
Pokrewne gatunki ssaków
- Lis rudy (Vulpes vulpes)
- Jenot azjatycki (Nyctereutes procyonoides)
- Fenek pustynny (Vulpes zerda)
- Wilk szary (Canis lupus)
- Dingo australijski (Canis dingo)
- Pies domowy (Canis familiaris)
- Cyjon rudy (Cuon alpinus)
- Wilk rudy (Canis rufus)
- Nibylis andyjski (Lycalopex culpaeus)
- Nibylis pampasowy (Lycalopex gymnocercus)
- Nibylis argentyński (Lycalopex griseus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2012-12-15, GAT-171