Kojot

Kojot, wilk amerykański, kujot (Canis latrans) to ssak z rodziny psowatych, podobny do szakala, o brązowym ubarwieniu, często w ciemne plamki. Wierzch ciała żółtawy, spód jaśniejszy.

Zdjęcia - galeria

Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Otwarte tereny Ameryki Północnej. Kojoty żyją na terenach od północnej części Alaski do Kostaryki. Są obecne na terenach trawiastych, półpustyniach, a także w lasach liściastych i iglastych, w górach i w tundrze.

Tryb życia i zachowanie

Bardzo dobrze biega. Poluje samotnie lub w parach. Czasem atakuje owce i kozy. Zajmuje nory wykopane przez siebie lub po innych zwierzętach. Kojoty bardzo dobrze przystosowują się do środowiska, w którym żyją. Tworzy także watahy, które bronią swoich terytoriów.

Pożywienie

Kojot poluje na króliki, gryzonie. Nie gardzi padliną, zjada odpadki, także pokarm roślinny.

Rozmnażanie

Zwierzę to jest monogamiczne. Ciąża trwa 60-65 dni, po której samica rodzi 5-10 młodych. W grupie rozmnaża się tylko para dominująca.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Kojot jest najszybszy z rodziny psowatych. Potrafi biec z prędkością 65 km/h.

Pytania

Czy kojoty żyją w Polsce?

Nie, kojoty nie pojawiły się w Polsce. Jednak inny gatunek podobny do kojota - szakal złocisty został ostatnio zanotowany w naszym kraju.

Pokrewne gatunki ssaków

Wilk szary
Canis lupus

Pies domowy
Canis familiaris

Wilk rudy
Canis rufus

Dingo
Canis lupus dingo

Kaberu etiopski
Canis simensis

Szakal czaprakowy
Canis mesomelas

Szakal złocisty
Canis aureus

Psowate
Zobacz inne gatunki
z tej rodziny.

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988