Szakal czaprakowy

Szakal czaprakowy (Canis mesomelas) to ssak drapieżny z rodziny psowatych, podobny nieco do lisa. Sierść rudawa, wierzch pokrywa biało obrzeżone, czarne z białymi plamami "siodło". spód jasny, żółto-biały. Samiec jest większy od samicy.

Wyróżniamy dwa podgatunki:

C. m. mesomelas
C. m. schmidti

Występowanie i środowisko

Szakal czaprakowy występuje na południe od Sahary (Afryka) na obszarach trawiastych, w przerzedzonych lasach.

Tryb życia i zachowanie

Jest aktywny w nocy. Tworzy niewielkie grupy rodzinne lub żyje w parach.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 90 cm, ogon mierzy dodatkowe 30 cm, a ciężar ciała 7-13,5 kg.

Pożywienie

Poluje na kręgowce, zjada też owady, owoce i padlinę. Dość często grabi kurniki, atakuje także ssaki domowe.

Rozmnażanie

Samica rodzi zwykle 4-5 młodych. Ciąża trwa 2 miesiące.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Pokrewne gatunki ssaków

Ciekawostki

Ile śpią ssaki?

Ciekawostki

Najmniejszy ssak

Ciekawostki

Największy ssak

Ciekawostki

Jak dużo jedzą zwierzęta?

QUIZ

Rasy kotów cz.I — quiz

QUIZ

Prawda i mity o kotach — quiz

QUIZ

Ssaki Polski — quiz

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003