Szakal czaprakowy
Szakal czaprakowy (Canis mesomelas) to ssak drapieżny z rodziny psowatych, podobny nieco do lisa. Sierść rudawa, wierzch pokrywa biało obrzeżone, czarne z białymi plamami "siodło". spód jasny, żółto-biały. Samiec jest większy od samicy.
Wyróżniamy dwa podgatunki:
- C. m. mesomelas
- C. m. schmidti
Występowanie i środowisko
Szakal czaprakowy występuje na południe od Sahary (Afryka) na obszarach trawiastych, w przerzedzonych lasach.
Tryb życia i zachowanie
Jest aktywny w nocy. Tworzy niewielkie grupy rodzinne lub żyje w parach.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 90 cm, ogon mierzy dodatkowe 30 cm, a ciężar ciała 7-13,5 kg.
Pożywienie
Poluje na kręgowce, zjada też owady, owoce i padlinę. Dość często grabi kurniki, atakuje także ssaki domowe.
Rozmnażanie
Samica rodzi zwykle 4-5 młodych. Ciąża trwa 2 miesiące.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2019-09-23, GAT-624455
Pokrewne gatunki ssaków
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 IUCN
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Hanna i Antoni Gucwińscy - Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
