Dingo
Dingo (Canis lupus dingo) to ssak z rodziny psowatych. Jest zdziczałą formą psa domowego, który przybył do Australii wraz z osadnikami. Sierść jest krótka, ma piaskowy lub rudy kolor.
niemiecka: Dingo
czeska: Dingo
francuska: Dingo
hiszpańska: Dingo
Azja - nie;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - tak;
Antarktyda - nie;
Długość ogona: 36 cm
Ciężar: od 10 kg do 24 kg
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Drapieżne (Carnivora)
Rodzina: Psowate (Canidae)
Występowanie i środowisko
Pies dingo zajmuje niemalże każe środowisko na lądzie w Australii.
Tryb życia i zachowanie
Jest bardzo agresywny. Żyje w stadach. Psy Dingo między sobą porozumiewają się za pomocą wycia i skomlenia. Bardzo rzadko szczekają. W rejonach o wysokiej temperaturze poluje nocą, w rejonach chłodniejszych także za dnia. Zwierzęta te tworzą stałe watahy. Są terytorialne.
Morfologia i anatomia
Dingo ma szpiczastą głowę i dość szeroki pysk. Dorasta do 122 cm długości ciała, z czego ogon ma długość do 36 cm. Wysokość w kłębie wynosi do 60 cm. Dingo waży 13-24 kg. Samce są większe i cięższe niż samice.
Pożywienie
Króliki, gryzonie i inne małe zwierzęta. Najczęstszą ofiarą dingo są kangury rude, walabie, pałanki kuzu oraz króliki.
Rozmnażanie
Samice dingo mają cieczkę dwukrotnie w ciągu roku. Jednakże tylko raz zachodzą w ciążę. W stadzie rozmnaża się jedynie para dominująca. Reszta pomaga wychowywać szczenięta.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie został jeszcze przypisany do żadnej kategorii ryzyka według kryteriów IUCN.
Ciekawostki
Dingo jest zdziczałą formą psa domowego. Został prawdopodobnie zawleczony na kontynent australijski przez Azjatów około 3500 lat temu. To on jest prawdopodobną przyczyną wymarcia wilka workowatego.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2013-01-13, GAT-308