Fenek
Fenek (Fennecus zerda) to gatunek ssaka z rodziny psów. Lis ten ma bardzo jasną, rudawą, kremową lub prawie białą sierść, która na brzuchu jest jaśniejsza.Ogon ma czarne zakończenie. Cechą charakterystyczną są ogromne uszy. Stopy są porośnięte włosami.
niemiecka: Fennek, Wüstenfuchs
czeska: Fenek
francuska: Fennec
hiszpańska: Fénec, feneco, zorro del desierto
Azja - nie;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Długość ogona: 30 cm
Ciężar: do 1.5 kg
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Drapieżne (Carnivora)
Rodzina: Psowate (Canidae)
Występowanie i środowisko
Obszary pustynne Półwyspu arabskiego i północnej Afryki.
Tryb życia i zachowanie
Aktywny w nocy. W dzień chowa się do nory, które sam buduje, robi to wyjątkowo szybko. Jest ruchliwy i skoczny. Prawdopodobnie może się obyć długo bez wody, gdyż zapuszcza się daleko w głąb pustyni. Przebywa w gromadach. Nory fenków, często ze sobą połączone, są bardzo czyste i dobrze wymoszczone. Ruchy fenka przypominają bardziej ruchy kotów niż psów.
Morfologia i anatomia
Lis fenek dorasta do 30-40 cm długości ciała, długość ogona wynosi 17-30 cm. Osiąga ciężar do 1,5 kg.
Pożywienie
Małe gryzonie, ptaki, jaja, jaszczurki, owady (szarańcza) a także pokarm roślinny. Fenki mogą się obywać bez wody przez dłuższy czas. Ulubiona zdobycz fenka to stepówka - ptak przypominający gołębia.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 50 dni. Samica rodzi w jednym miocie 2-5 młodych. Noworodek waży zaledwie 25-28 g i ma 10 cm długości, w tym 5 cm przypada na ogon.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Jest najmniejszym przedstawicielem rodziny psów. To jednocześnie największy drapieżnik Sahary.
Młode fenki oswaja się. Są też hodowane w prywatnych mieszkaniach.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2013-01-04, GAT-263