Fenek

Fenek (Fennecus zerda) to gatunek ssaka z rodziny psów. Lis ten ma bardzo jasną, rudawą, kremową lub prawie białą sierść, która na brzuchu jest jaśniejsza.Ogon ma czarne zakończenie. Cechą charakterystyczną są ogromne uszy. Stopy są porośnięte włosami.

Zdjęcia - galeria

Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Obszary pustynne Półwyspu arabskiego i północnej Afryki.

Tryb życia i zachowanie

Aktywny w nocy. W dzień chowa się do nory, które sam buduje, robi to wyjątkowo szybko. Jest ruchliwy i skoczny. Prawdopodobnie może się obyć długo bez wody, gdyż zapuszcza się daleko w głąb pustyni. Przebywa w gromadach. Nory fenków, często ze sobą połączone, są bardzo czyste i dobrze wymoszczone. Ruchy fenka przypominają bardziej ruchy kotów niż psów.

Morfologia i anatomia

Lis fenek dorasta do 30-40 cm długości ciała, długość ogona wynosi 17-30 cm. Osiąga ciężar do 1,5 kg.

Pożywienie

Małe gryzonie, ptaki, jaja, jaszczurki, owady (szarańcza) a także pokarm roślinny. Fenki mogą się obywać bez wody przez dłuższy czas. Ulubiona zdobycz fenka to stepówka - ptak przypominający gołębia.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 50 dni. Samica rodzi w jednym miocie 2-5 młodych. Noworodek waży zaledwie 25-28 g i ma 10 cm długości, w tym 5 cm przypada na ogon.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Jest najmniejszym przedstawicielem rodziny psów. To jednocześnie największy drapieżnik Sahary.

Młode fenki oswaja się. Są też hodowane w prywatnych mieszkaniach.

Pokrewne gatunki ssaków

Wilk rudy
Canis rufus

Cyjon
Cuon alpinus

Dingo
Canis lupus dingo

Jenot
Nyctereutes procyonoides

Kaberu etiopski
Canis simensis

Kojot
Canis latrans

Korsak, lis stepowy
Vulpes corsac

Likaon
Lycaon pictus

Lis
Vulpes vulpes

Lis afgański
Vulpes cana

Lis bengalski
Vulpes bengalensis

Psowate
Zobacz inne gatunki
z tej rodziny.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 IUCN
pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988