Kangur rudy
Kangur rudy (Macropus rufus) to australijski ssak z rodziny torbaczy z sawann, występujący na całym obszarze kontynentu. Ma mocno rozwinięte kończyny dolne oraz duży ogon, który umożliwia utrzymanie równowagi. Kończyny przednie są krótkie.
Występowanie i środowisko
Australia. Zamieszkuje suche pastwiska i sawanny.
Tryb życia i zachowanie
Porusza się w charakterystyczny sposób, skacząc na dwóch tylnych kończynach. Żyje w małych grupach do kilkudziesięciu osobników. Jest aktywny rano oraz wieczorem, godziny południowe odpoczywa w cieniu.
Pożywienie
Zjada młode, miękkie pędy traw. Zjada wyłącznie rośliny.
Rozmnażanie
Rozwój kangura odbywa się w dwóch fazach. Pierwsza faza to ciąża maciczna, która trwa 33 dni. Nieowłosione i niedołężne młode o masie jednego grama rodzi się i wpełza do torby matki, gdzie przyczepia się do jednego z czterech sutków. W torbie rośnie i rozwija się przez 33 tygodnie (jest to druga faza ciąży). Młody kangur opuszcza torbę, gdy osiąga masę 2-4 kg, jest wówczas w pełni rozwiniętym zwierzęciem. Dojrzałość płciową osiąga w wieku 1,2-2 lat.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Długość skoku normalnie sięga od 1,2 do 1,9 m, podczas ucieczki długość skoku wynosi nawet 10 m, wysokość skoku to aż 3 m. Kangur rudy może biec z prędkością aż 88 km/h!
Kangur ten stosuje ciekawy system chłodzenia podczas panowania dużych upałów, a mianowicie nawilża śliną ramiona i piersi. W ten sposób podczas parowania, ochładza się temperatura ciała w tych miejscach, a ochłodzona w tych miejscach krew, również schładza się do bezpiecznej temperatury.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2011-10-12, GAT-71
Pokrewne gatunki ssaków
Wiadomości
Maluch z torby
We wrocławskim zoo, z torby samicy kangura rudego, wygląda maluch. Przyszedł na świat po 33 dniach ciąży i 230 kolejnych spędzonych w torbie lęgowej! Warto było jednak czekać tak długo, bo teraz coraz częściej można go podziwiać na wybiegu, gdy wychodzi z torby matki.
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 IUCN
- pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Hanna i Antoni Gucwińscy - Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003