Kangur rudy
Kangur rudy (Macropus rufus) to australijski ssak z rodziny torbaczy z sawann, występujący na prawie całym obszarze kontynentu australijskiego. Ma mocno rozwinięte kończyny dolne oraz duży ogon, który umożliwia utrzymanie równowagi. Kończyny przednie są krótkie.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Zdjęcie zbiorów ZOO w Opolu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko
Kangur rudy żyje w Australii. Zamieszkuje suche pastwiska i sawanny.
Tryb życia i zachowanie
Porusza się w charakterystyczny sposób, skacząc na dwóch tylnych kończynach. Żyje w małych grupach do kilkudziesięciu osobników. Jest aktywny rano oraz wieczorem, godziny południowe odpoczywa w cieniu.
Morfologia i anatomia
Długość ciała od 110 cm do 140 cm. Długość ogona 120 cm. Ciężar ciała do 35 kg.
Pożywienie
Zjada wyłącznie rośliny. Preferuje młode, miękkie pędy traw
Rozmnażanie
Rozwój kangura odbywa się w dwóch fazach. Pierwsza faza to ciąża maciczna, która trwa 33 dni. Nieowłosione i niedołężne młode o masie jednego grama rodzi się i wpełza do torby matki, gdzie przyczepia się do jednego z czterech sutków. W torbie rośnie i rozwija się przez 33 tygodnie (jest to druga faza ciąży). Młody kangur opuszcza torbę, gdy osiąga masę 2-4 kg, jest wówczas w pełni rozwiniętym zwierzęciem. Dojrzałość płciową osiąga w wieku 1,2-2 lat.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Długość skoku normalnie sięga od 1,2 do 1,9 m, podczas ucieczki długość skoku wynosi nawet 10 m, wysokość skoku to aż 3 m. Kangur rudy może biec z prędkością aż 88 km/h!
Kangur ten stosuje ciekawy system chłodzenia podczas panowania dużych upałów, a mianowicie nawilża śliną ramiona i piersi. W ten sposób podczas parowania, ochładza się temperatura ciała w tych miejscach, a ochłodzona w tych miejscach krew, również schładza się do bezpiecznej temperatury.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Kangurus rufus Desmarest, 1822
Pokrewne gatunki ssaków
- Kangur mały (Macropus parma)
- Kangur olbrzymi (Macropus giganteus)
- Kangur rdzawoszyi (Macropus rufogriseus)
- Kangur smukły (Macropus agilis)
- Kangur szary (Macropus fuliginosus)
Wiadomości
Maluch z torby
We wrocławskim zoo, z torby samicy kangura rudego, wygląda maluch. Przyszedł na świat po 33 dniach ciąży i 230 kolejnych spędzonych w torbie lęgowej! Warto było jednak czekać tak długo, bo teraz coraz częściej można go podziwiać na wybiegu, gdy wychodzi z torby matki.
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
- Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995
© medianauka.pl, 2011-10-12, GAT-71
Data aktualizacji artykułu: 2022-09-17