Łabędź czarnodzioby
Łabędź czarnodzioby (Cygnus columbianus) to gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych, podobny do łabędzia krzykliwego. Najbardziej charakterystyczna cecha tego łabędzia to czarny dziób z żółtą plamą u nasady. Plama ta ma zmienny kształt. Dymorfizm płciowy nie występuje. Upierzenie białe.
Wybrane podgatunki:
C. c. bewickii - łabędź mały - podgatunek spotykany w Polsce.
Występowanie i środowisko
Łabędź występuje w Azji, Europie i w Ameryce Północnej. To typowy mieszkaniec tundry na obszarach z wodnymi zbiornikami. W Polsce to rzadko spotykany gatunek, głównie podczas przelotów i czasem zimujący nielicznie. Najczęściej można go spotkać na wschodzie kraju i na wybrzeżu.
Tryb życia i zachowanie
To ptak wędrowny i stadny. Tylko w okresie lęgowym żyje w parach.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 115-127 cm, rozpiętość skrzydeł 180-210 cm, a ciężar ciała 3,3-8,6 kg.
Pożywienie
Zjada roślinność z powierzchni wody lub znajdującą się pod wodą, za którą nurkuje, pozostawiając kuper w górze. Czasem też żeruje na łąkach.
Rozmnażanie
Ptak ten łączy się w pary na całe swoje życie. Początek lęgów przypada na okres od końca maja do początku czerwca. gniazdo ma postać dużego kopca. Jaja w liczbie 2-6 wysiaduje głównie samica przez 29-30 dni. Młode uzyskują zdolność do lotu po 2 miesiącach od wyklucia.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
To nasz najmniejszy łabędź.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2019-01-19, GAT-2182