Muchomor plamisty

Muchomor plamisty (Amanita pantherina) to gatunek trującego grzyba z rodziny muchomorowatych. Starsze osobniki wydzielają nieprzyjemną woń.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Gatunek ten można spotkać w lasach liściastych, rzadziej w iglastych.

Owocniki pojawiają się od lipca do października.

Morfologia i anatomia

Kapelusz ma 5-10 cm średnicy. Trzon ma 5-12 cm wysokości.

Kapelusz brązowawy, oliwkowy, zwykle ciemniejszy w środku, z łatkami w kolorze białym (stanowią resztki osłony). Kształt najpierw półkulisty, potem wypukły, następnie rozpostarty.

Blaszki białe, wolne, gęste.

Miąższ jest biały i miękki.

Trzon biały, zwężający się ku górze, bulwiasty u nasady, ze zwisającym, dość nisko osadzonym, nieprążkowanym pierścieniem.

Podobne gatunki

Podobny do muchomora twardawego (Amanita excelsa).

Porównanie gatunków podobnych

Różne gatunki można ze sobą pomylić, a pomyłka może być tragiczna w skutkach. Dzięki naszej porównywarce łatwiej można stwierdzić jak wygląda dany grzyb w zestawieniu z podobnymi gatunkami, nauczuć się jak rozpoznać właśniwy gatunek i jak odróżnić go od innego. Są tu ujęte tylko wybrane cechy gatunkowe. Zestawienie ma charakter poglądowy. Nic nie zastąpi doświadczenia w zbieraniu grzybów.

Muchomor plamisty
Amanita pantherina

Smak: brak danych

Zapach: nieprzyjemny

Zdatność: trujący

Środowisko: lasy iglaste
lasy liściaste

Kształt: grzyb blaszkowy

Tryb życia: grzyb mikoryzowy

Czas występowania

VII VII IX X

Inne cechy

Starsze osobniki wydzielają nieprzyjemną woń. Kapelusz brązowawy, oliwkowy, zwykle ciemniejszy w środku, z łatkami w kolorze białym. Miąższ jest biały i miękki. Trzon biały, zwężający się ku górze, bulwiasty u nasady, ze zwisającym, dość nisko osadzonym, n

Muchomor twardawy
Amanita excelsa

Smak: brak danych

Zapach: buraczany

Zdatność: niejadalny

Środowisko: lasy iglaste
lasy liściaste

Kształt: grzyb blaszkowy

Tryb życia: grzyb mikoryzowy

Czas występowania

VII VII IX X

Inne cechy

Pachnie burakami. Kapelusz szary, brązowawy, z łatkami w kolorze szarym lub białym. Miąższ jest biały i twardy. Trzon biały, zwężający się ku górze, bulwiasty u nasady, bez widocznej pochwy, zwykle ze zgrubieniami, z prążkowanym, zwisającym pierścieniem.

Muchomor cytrynowy
Amanita citrina

Smak: brak danych

Zapach: ziemniaczany

Zdatność: trujący

Środowisko: lasy iglaste
lasy liściaste

Kształt: grzyb blaszkowy

Tryb życia: grzyb mikoryzowy

Czas występowania

VII VII IX X

Inne cechy

Kapelusz pokryty jest białawymi resztkami osłony, które z wiekiem brązowieją.

Symbioza

Buk pospolity, buk zwyczajny
(Fagus salvatica)
Dąb szypułkowy
(Quercus robur)

Rozmnażanie

Zarodniki białe.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Pytania

Jakie są objawy zatrucia muchomorem plamistym?

Zatrucie tym grzybem objawia się skurczami, wymiotami. Może wystąpić niewydolność oddechowa i krążenia.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
						●	●	●	●			Okres występowania owocników muchomora plamistego.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Cechy

Środowsko

lasy iglaste
lasy liściaste

Jadalność

gatunek trujący

Inne cechy

grzyb mikoryzowy

Ostrzeżenie

Zbieranie grzybów wymaga ich dobrej znajomości i dużego doświadczenia w ich zbieraniu. Każdego roku w wyniku złej identyfikacji gatunków grzybów umiera sporo ludzi w Polsce. Nie zbieraj i nie jedz grzybów, których nie znasz lub co do których masz jakiekolwiek wątpliwości. Pamiętaj, że często gatunki jadalne i trujące są do siebie bardzo podobne, szczególnie w przypadku młodych owocników. Często identyfikacja tylko na podstawie zdjęcia może być nieco myląca. Przy identyfikacji gatunku trzeba uwzlędniać wiele czynników, a więc atlas grzybów może jedynie wspierać grzybiarza w identyfikacji gatunku, nie może jednak zastąpić doświadczenia i zdrowego rozsądku. Właściciel strony nie bierze odpowiedzialności za zbieranie i spożywanie grzybów przez użytkowników serwisu.

Pokrewne gatunki grzybów

Jak postępować przy zatruciu grzybami?

Zatrucie grzybami może bardzo niebezpieczne dla zdrowia i życia. Jak postępować w takim przypadku? Jak udzielić choremu pomocy?

Grzyby pod ochroną

W Polsce 54 gatunków grzybów wielkoowocnikowych podlega ochronie ścisłej, wraz z grzybami zlichenizowanymi (porosty) to 232 gatunki. Ochrona gatunkowa częściowa obejmuje 63 (90 z porostami) gatunków grzybów.

Grzyby marynowane w occie

Grzybki marynowane w occie to doskonały sposób na zachowanie smaku grzybów na długi czas. Marynowanie w occie nadaje grzybom specyficzny smak. Stają się doskonałą przekąską i dodatkiem do innych potraw.

Jak suszyć grzyby?

Suszenie grzybów to jeden ze sposobów ich konserwowania, bardzo popularny wśród grzybiarzy. Suszenie nadaje grzybom nie tylko trwałość, ale dodaje im także aromatu i nie pozbawia ich przy tym wartości odżywczych.

Jak zbierać grzyby?

Czy przy grzybobraniu należy się kierować jakimiś zasadami? Czy wykręcać grzyby, czy też ścinać je nożykiem? Używać kosza czy reklamówki? Oto garść porad dla grzybiarzy.

Mikoryza

Mikoryza jest to zjawisko współżycia grzybów z korzeniami, a nawet nasionami roślin naczyniowych.

Gdzie na grzyby? Występowanie i mapa grzybów

Gdzie się najlepiej wybrać na grzyby? Kiedy? W jakiej części Polski szukać? Nie wystarczy się wybrać zwyczajnie do lasu. Trzeba wiedzieć jeszcze kiedy i gdzie.

Grzyby trujące

Grzyby mogą zabić. Najgroźniejsze są muchomory, a wśród nich muchomor sromotnikowy i jadowity. dlatego zbieranie grzybów jest dla ludzi odpowiedzialnych.

Grzyby jadalne

Grzyby spożywa się od niepamiętnych czasów. Są elementem składowym wielu przepisów. Są zwykle dodatkiem do potraw, przyprawą, która nadaje specyficzny smak i zapach sosom, jajecznicy, bigosowi, sałatkom.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Hans E.Laux – Atlas grzybów jadalnych i trujących, ISBN 978-83-7773-304-2, RM 2014
Markus Fluck – Atlas grzybów - oznaczanie zbiór użytkowanie, 978-83-7175-858-4, Delta 2015