Buk pospolity, buk zwyczajny

Buk pospolity, buk zwyczajny (Fagus salvatica L.) to drzewo z rodziny bukowatych, jedno z najpiękniejszych gatunków drzew w Polsce, rodzących jadalne orzeszki.

Występowanie i środowisko

Występuje w Europie poza obszarem południowo-wschodnim. W Polsce występuje tylko na terenach południowych i południowo-zachodnich kraju.

To drzewo cieniolubne, preferujące żyzne gleby, wapienne i wilgotne. Występuje w lasach liściastych. Tworzy zbiorowiska, zwane buczynami.

Kwitnie w okresie od kwietnia do maja. Drzewo to żyje około 300 lat.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 30-40 m. Obwód pierśnicy wynosi zwykle 1-2,5 m, najgrubsze do 6,5 m.

Pień ma gładką i cienką korę w kolorze popielatym. Nie podlega łuszczeniu. Korona jest szeroka i dość gęsta.

Liście są pojedyncze, o długości do 10 cm, jajowate lub eliptyczne, słabo ząbkowane lub prawie całobrzegie, faliste, orzęsione na skraju. Młode liście ze srebrzystym orzęsieniem. Liście z wierzchu matowe, od spodu błyszczące. Nerw główny owłosiony. Nerwy boczne biegną równolegle względem siebie po jednej stronie liścia. Ulistnienie skrętoległe.

Kwiaty męskie są zebrane w główkowaty kwiatostan i zwisają na długich szypułkach. Kwiaty żeńskie występują po dwa i są otoczone okrywą listkową. To roślina jednopienna. W trakcie dojrzewania czterolistkowa okrywa drewnieje i staje się okrywą owocu. Wewnątrz okrywy znajdują się 2-3 owoce.

Owoc to trójgraniasty, brunatny orzech. To tak zwana bukwia. Orzech jest jadalny.