Muchomor czerwony

Zobacz dodatkowe zdjęcia i filmy (3).

Muchomor czerwony (Amanita muscaria) to gatunek trującego grzyba z rodziny muchomorowatych, z charakterystycznym czerwonym kapeluszem w białe plamki.

Występowanie i środowisko PL

Występuje w lasach iglastych, mieszanych, rzadziej liściastych, zwykle w pobliżu brzóz i świerków.

Tryb życia i zachowanie

Owocniki pojawiają się od lipca do listopada.

Morfologia i anatomia

Kapelusz ma 5-15 cm średnicy. Trzon ma 6-20 cm wysokości.

Kapelusz jest czerwony lub pomarańczowy z białymi łatkami, które łatwo schodzą. To resztki osłony. Młody grzyb ma kulisty kapelusz, który z wiekiem staje się wypukły, a na końcu rozpostarty. U starych owocników brzeg jest prążkowany. Skórka łatwo odchodzi od miąższu.

Blaszaki są białe, czasem lekko żółte, wolne, wybrzuszone.

Miąższ jest biały.

Trzon jest walcowaty, biały, z wyraźnym pierścieniem i jajowatą bulwą z pochwą.

Podobne gatunki

Jest podobny do muchomora cesarskiego (nie występuje w Polsce). Natomiast młode osobniki można pomylić z purchawkami.

Rozmnażanie

Zarodniki są białe.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Często w pobliżu muchomora czerwonego w lesie iglastym rosną prawdziwki.

To jeden z najlepiej rozpoznawalnych gatunków grzybów.

Jeszcze niedawno temu muchomor czerwony był używany do trucia much na wsiach.

Pytania

Czy muchomor czerwony jest jadalny?

Nie. To grzyb trujący.

Jakie substancje trujące zawiera muchomor czerwony?

To głównie kwas ibotenowy i muscymol, które mają działanie halucynogenne i toksyczne. Grzyb ten zawiera także inne niż wyżej wymienione toksyny, w tym muskarynę.

Jakie są objawy zatrucia muchomorem czerwonym?

Do zatruć z uwagi na powszechną rozpoznawalność gatunku dochodzi rzadko. Już od 30 do 120 minut po spożyciu muchomora pojawiają się zaburzenia świadomości, halucynacje, podniecenie i rozdrażnienie. Może wystąpić utrata świadomości, zatrzymanie oddechu i końcu zapaść. Lżejsze objawy mogą ustąpić po kilkunastu godzinach snu, ale mogą też wywołać nieodwracalne skutki w organizmie.

Cechy

Środowsko

lasy iglaste
lasy liściaste

Jadalność

gatunek trujący

Inne cechy

grzyb mikoryzowy

Symbioza

Brzoza brodawkowata
(Betula pendula)
Świerk pospolity
(Picea abies)

Ostrzeżenie

Zbieranie grzybów wymaga ich dobrej znajomości i dużego doświadczenia w ich zbieraniu. Każdego roku w wyniku złej identyfikacji gatunków grzybów umiera sporo ludzi w Polsce. Nie zbieraj i nie jedz grzybów, których nie znasz lub co do których masz jakiekolwiek wątpliwości. Pamiętaj, że często gatunki jadalne i trujące są do siebie bardzo podobne, szczególnie w przypadku młodych owocników. Często identyfikacja tylko na podstawie zdjęcia może być nieco myląca. Przy identyfikacji gatunku trzeba uwzlędniać wiele czynników, a więc atlas grzybów może jedynie wspierać grzybiarza w identyfikacji gatunku, nie może jednak zastąpić doświadczenia i zdrowego rozsądku. Właściciel strony nie bierze odpowiedzialności za zbieranie i spożywanie grzybów przez użytkowników serwisu.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
						●	●	●	●	●		Okres występowania owocników muchomora czerwonego.

Pokrewne gatunki grzybów

Ciekawostki

Jak postępować przy zatruciu grzybami?

Ciekawostki

Grzyby pod ochroną

Ciekawostki

Grzyby marynowane w occie

Ciekawostki

Jak suszyć grzyby?

Ciekawostki

Jak zbierać grzyby?

Ciekawostki

Mikoryza

Ciekawostki

Gdzie na grzyby? Występowanie i mapa grzybów

Ciekawostki

Grzyby trujące

Ciekawostki

Grzyby jadalne

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Hans E.Laux – Atlas grzybów jadalnych i trujących, ISBN 978-83-7773-304-2, RM 2014
Markus Fluck – Atlas grzybów - oznaczanie zbiór użytkowanie, 978-83-7175-858-4, Delta 2015
Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich – Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003