Spis treści:

Nandu

Nandu (Rheiformes) to rząd ptaków, do którego zaliczamy dziś tylko jedną rodzinę - Rheidae.

Gatunki

To atlas z wykazem gatunków, przynależących do danej rodziny. Aby wyświetlić tylko polskie gatunki, użyj filtra Ukryj obce gatunki, który znajdziesz w panelu bocznym. Możesz także użyć innych ciekawych filtrów, dzięki którym wyświetlisz gatunki z określonego kontynentu, o określonym statusie zagrożenia wyginięciem lub w oparciu jeszcze o inne kryteria. Nasz atlas zawiera karty opisów gatunków wraz ze zdjęciami. Kliknij na nazwę gatunkową lub miniaturę zdjęcia, aby się dowiedzieć czegoś więcej na temat danego gatunku.

Nandu plamiste

Rhea pennata

Nandu plamiste, nandu Darwina (Pterocnemia pennata) to gatunek dużego ptaka z rodziny nandu. Ma długą szyję, długie i silne nogi. Ma brązowe upierzenie z białymi plamkami.

Nandu szare

Rhea americana

Nandu szare to duży ptak nielotny z rodziny nandu. Głowa i szyja z wierzchu, kark i pierś są czarne. Spód ciała jest biały. Samice są mniejsze od samców. Nogi długie, bardzo silne.

Zdjęcia - galeria

Galeria ta zawiera zdjęcia gatunków opisywanych w tym artykule. Więcej zdjęć można zwykle znaleźć w artykułach, opisujących poszczególne rodzaje i gatunki.

Występowanie i środowisko

Nandu zamieszkują Amerykę Południową od Amazonii po Patagonię. Preferują obszary trawiaste, zarośla. Mogą to być obszary suche jak i wilgotne.

Poniższa tabela zawiera dane na temat występowania opisanych tu gatunków z tej rodziny na różnych kontynentach. Jeżeli jeden gatunek występuje na kilku kontynentach, to jest ujęty we wszystkich tych miejscach.

Kontynent	Liczba gatunków
Europa	0
Azja	0
Afryka	0
Ameryka Północna	0
Ameryka Południowa	2
Australia	0
Antarktyda	0

Tryb życia i zachowanie

Nandu szare zimą gromadzą się w stada liczące do 100 osobników.

Morfologia i anatomia

Nandu, mimo iż anatomicznie różnią się od strusi, są z nimi często mylone. Są dwukrotnie mniejsze od strusi. Są nielotami, mają długą szyję, długie, mocne nogi. Kolorystyka piór jest szara, spód ciała i kuper są białe a u nandu plamistego - brązowa z jasnymi kropkami. W okresie lęgowym u samców pojawia się ciemna obroża i kwadracik u nasady szyi. Nandu posiadają po 3 palce w stopach.

Rozmnażanie

Samce tokują i walczą o samice. Przewodzi haremowi samic. System lęgowy jest skomplikowany. Samce dzielą się na niegniazdujące, wysiadujące, wysiadujące i kopulujące oraz tylko kopulujące. Gniazdo samiec buduje na ziemi. Samice kopulują z wieloma samcami, ale jaja znoszą tylko w jednym gnieździe. Samiec w ten sposób może zgromadzić nawet 70 jaj (zwykle około 20). Samiec wysiaduje je przez 36-37 dni. Samiec opiekuje się także młodymi.

Pożywienie

Trawa, rośliny liściaste, małe ilości pokarmu pochodzenia zwierzęcego.

Ochrona i zagrożenia

Bliskie zagrożenia są oba gatunki nandu.

Wykresy poniżej przedstawiają strukturę zagrożenia wymarcia gatunków z danej rodziny. Pierwszy diagram uwzględnia gatunki, których nie opisano w naszym serwisie (jeżeli taka sytuacja ma miejsce), drugi diagram uwzględnia wyłącznie gatunki, które opisano w portalu, trzeci diagram uwzględnia tylko gatunki rodzime.

Struktura zagrożenia wymarciem
(wszystkie opisane w serwisie gatunki rodziny)

Jeżeli chcesz się więcej dowiedzieć o statusach zagrożenia wymarciem i zapoznać się z opisami poszczególnych statusów, kliknij tutaj.

Pytania

Co to jest struś rea?

To nandu.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 IUCN
Jacek Twardowski, Kamila Twardowska - Ptaki Świata, 978-83-8059-276-6, SBM 2016
pod red. Przemysława Busse - Mały Słownik Zoologiczny - PTAKI t.I i II, ISBN 83-214-0043-4, Wiedza Powszechna 1990
Christopher Perrins - Wielka Encyklopedia Ptaki, wszystkie rodziny świata, ISBN 978-83-7670-263-6, Buchmann 2012
Mielczarek Paweł, Kuziemko Marek - Kompletna lista ptaków świata, Wydział Biologii : Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego 2019 link tutaj