Sikora bogatka

Sikora bogatka (Parus major) to bardzo popularny, zwinny i ruchliwy ptak w Polsce. Najczęściej spotykany wśród sikor. Sikorka ta z wierzchu jest oliwkowa, ma czarną główkę, białe policzki, żółty brzuszek z czarnym paskiem - mniejszym u samic. Obie płci tej samej wielkości, zbliżonej do wróbla. Dziób jest czarny, oczy są ciemnobrązowe, nogi są niebieskawe.

Występowanie i środowisko PL

Europa, północno-zachodnia Afryka i umiarkowana oraz cieplejsza strefa Azji. Zamieszkuje lasy z wyjątkiem czysto iglastych, parki, ogrody, wsie i miasta.

Tryb życia i zachowanie

Jest to gatunek osiadły. Tylko zimą migruje w pobliże ludzkich osiedli. Sikora bogatka w okresie lęgowym zjada dziennie tyle owadów ile sama waży. Często tworzy stada z innymi sikorami w okresie zimowym.

Nie jest wytrawnym lotnikiem. Zwinnie porusza się między gałęziami, skacząc po nich.

Pożywienie

Sikora bogatka zjada małe owady, larwy, pająki, nasiona, łój w miejscach dokarmiania. Zbiera je nierzadko na ziemi. Zwykle jednak poszukuje owadów na drzewach, głównie motyli i ich larw oraz jajeczek. Jest częstym bywalcem karmników.

Rozmnażanie

Jest monogamiczna. Gnieździ się w dziuplach lub szczelinach drzew, chętnie w skrzynkach lęgowych. Gniazdo zbudowane jest z mchów, korzonków, włosia i porostów, a wyściełane jest włosiem, piórami i wełnistymi częściami roślin. Wyprowadza zazwyczaj dwa lęgi w roku. W kwietniu lub maju i czerwcu lub lipcu. Samica składają do 12 jaj. Jaja są białe w czerwonawe cętki. Wysiaduje je tylko samica, a młodymi opiekuje się zarówno samiec jak i samica przez 15-21 dni. Młode bogatki mają żółte policzki i nie mają czarnego paska na brzuszku. Mogą być karmione nawet 800 razy dziennie przez swoich rodziców!

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce sikorka ta objęta jest całkowitą ochroną gatunkową.