Szpak
Szpak (Sturnus vulgaris) to pospolity w Polsce ptak o czarnym metalizującym zielenią i fioletem ubarwieniem pierza. Pióra są nakrapiane białymi plamkami, których u samic jest więcej. Dziób ma żółty kolor, przy nasadzie przechodzący w kolor niebieski. Nie stroni od siedlisk ludzkich. Ze względu na niszczenie szkodników i łatwość rozmnażania, szpak ma duże znaczenie w biologicznej ochronie lasów, pól, sadów i ogrodów. W sadach czereśniowych szpaki czynią szkody, jednak są to ptaki z innej okolicy. Osobniki obu płci są tej samej wielkości.
niemiecka: Star
czeska: Špaček obecný
francuska: Etourneau sansonnet
hiszpańska: Estornino pinto
Azja - tak;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - tak;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - nie;
Australia - tak;
Antarktyda - nie;
Obszary całorocznego występowania
Obszary gniazdowania
Obszary zimowaniaRozpiętość skrzydeł: 38 cm.
Ciężar: do 94 g
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Wróblowate, wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: Szpaki (Sturnidae)
Występowanie i środowisko
Europa, Azja oraz Ameryka Północna i Australia, gdzie został zaaklimatyzowany. Jest licznym gatunkiem lęgowym i przelotnym w naszym kraju. Obecny w lasach ze starodrzewiem, parkach, ogrodach, często w sąsiedztwie zabudowań ludzkich. Pierwotnym jego środowiskiem były liściaste lasy lub lasy mieszane.
Tryb życia i zachowanie
Ptak bardzo ruchliwy. Gromadzi się w ogromne, liczące do kilku tysięcy osobników stada. Ptak wędrowny. Przylatuje do Polski w marcu, a nawet w lutym, odlatuje od sierpnia do początku listopada. Zimuje w okolicach Morza Śródziemnego, także na zachodzie Polski.
Nie wyróżnia się charakterystycznym lotem. Jest szybki i prostoliniowy. Lot aktywny przerywany jest fazą szybowania. Bardzo dobrze i wytrwale lata.
Pożywienie
Szpaki żywią się małymi bezkręgowcami i owocami (czereśnie, wiśnie, truskawki). Owady zjada wiosną i latem.
Rozmnażanie
To gatunek monogamiczny. Około 3 m nad ziemią samica wybiera miejsce na gniazdo. Może to być dziupla, budynki (dziury, nisze), domki lęgowe. Samica składa od 4 do 6 jaj dwa razy w roku od kwietnia do czerwca, najczęściej w koloniach. Jaja wysiaduje samica i samiec przez dwa tygodnie, a następnie wspólnie karmią pisklęta. Pisklęta są gniazdownikami. Zdarza się, że samiec, do pierwszego wylęgu, współpracuje z kilkoma samicami. Młode tworzą koczujące stada.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce jest to gatunek chroniony.
Ciekawostki
Szpak świetnie naśladuje głosy wielu ptaków, plusku wody, a w niewoli potrafi gwizdać dłuższe melodie i wymawiać pojedyncze słowa. Niegdyś z tego powodu szpaki były trzymane w domach w klatkach.
Osiedlenie szpaka w Ameryce Północnej nastąpiło w latach 1872-73 w Nowym Jorku i 1890 roku w Oregonie. Próba ta zakończyła się niepowodzeniem. W tym samym roku wypuszczono w Nowym Jorku około 80 szpaków. Dziś szpaki w Ameryce Północnej zajmują ogromny obszar, co widać na załączonej mapie występowania (kolor żółty).
Szpaki tworzą największe stada w Europie ze wszystkim ptaków tego regionu świata. Stado może liczyć nawet 100 000 osobników.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2009-06-12, GAT-15 Opis Przylatują do nas szpaki z południa Europy oraz z zachodniej części naszego kontynentu. Trwa okres lęgowy szpaków. Odlatują od nas niektóre szpaki. Ptaki gnieżdżące na zachodzie kraju często zimują w Polsce.
Kalendarz przyrody
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 