Zając bielak
Zając bielak (Lepus timidus) to ssak z rodziny zającowatych, nieco mniejszy od szaraka. Białe futro z czarno zakończonymi uszami nosi zimą. Latem kolor futra bardzo zmienny, od szarego z odcieniem rudym, niebieskim do płowego z odcieniem brunatnym.
Występowanie i środowisko PL
Północna i środkowa część Europy wschodniej, północna część Azji po Kamczatkę. Zamieszkuje lasy, unika otwartych terenów. W górach występuje ponad 1000 m n.p.m. W Polsce bardzo rzadki, jedynie w puszczy Augustowskiej i Rominickiej. W Wielkiej Brytanii został introdukowany na północnych terenach (kolorem zielonym zaznaczono na mapie obszary introdukcji).
Tryb życia i zachowanie
Jest aktywny nocą.
Pożywienie
Zjada rośliny zielne, korę krzewów.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 49-51 dni. Wyprowadza 2, czasem 3 mioty w ciągu roku. Samica rodzi 2-4 młode w miocie. Młode są owłosione i mają otwarte oczy. Już po 3 tygodniach są w dużej mierze samodzielne. Dojrzałość płciową osiąga po 8-9 miesiącach.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2013-01-03, GAT-244
Data aktualizacji artykułu: 2019-12-01
Pokrewne gatunki ssaków
Wiadomości
Zając bielak pod ścisłą ochroną
Mało kto wie, że w Polsce występują dwa gatunki zajęcy – szarak i bielak. Szarak jest oficjalnie gatunkiem łownym, choć polowania są dozwolone jedynie w listopadzie i grudniu. Bielak podlega ścisłej ochronie gatunkowej, gdyż jego liczebność w naszym kraju nie jest zbyt wielka.
