Zając szarak
Zając szarak (Lepus europaeus) to ssak z rodziny zającowatych o szarobrązowym kolorze ciała, białym spodzie. Ma bardzo duże i silne nogi oraz serce. Bardzo szybko biega. Naturalnymi wrogami zająca są: lis, myszołów, wrona siwa, pies, wilk, kuna, tchórz, orzeł przedni, puchacz, jastrząb. Zające czynią szkody w sadownictwie, niszcząc korę drzew.
niemiecka: Feldhase
czeska: Zajíc polní
francuska: Lièvre D'Europe
hiszpańska: Liebre Europea
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - tak;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - tak;
Australia - tak;
Antarktyda - nie;
Długość ogona: 10 cm
Ciężar: od 6 kg do 8 kg
L. e. caspicus,
L. e. connori,
L. e. creticus,
L. e. cyprius,
L. e. cyrensis,
L. e. europaeus,
L. e. hybridus,
L. e. judeae,
L. e. karpathorum,
L. e. medius,
L. e. occidentalis,
L. e. parnassius,
L. e. ponticus,
L. e. rhodius,
L. e. syriacus,
L. e. transsylvanicus
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Zajęczaki (Lagomorpha)
Rodzina: Zającowate (Leporidae)
Występowanie i środowisko
Europa i Azja są obszarami pierwotnego występowania. Gatunek został introdukowany w obu Amerykach i Australii. Zamieszkuje pola uprawne, łąki, skraje lasów. Unika dużych kompleksów leśnych. W Polsce występuje tylko podgatunek nominatywny. Najliczniej występuje u nas w centralnej części kraju, w Małopolsce i na Lubelszczyźnie.
Tryb życia i zachowanie
Zając nie przemieszcza się na duże odległości w terenie. Jest zwierzęciem osiadłym. Nie jest zwierzęciem towarzyskim. Żyje, poza okresem rui, samotnie.
Latem żeruje o zmroku i o świcie. W zimie żeruje także w nocy.
Niewiele ponad 2% populacji dożywa 13 lat, zwykle 5-6 lat.
Morfologia i anatomia
Zając osiąga rozmiary do 76 cm długości ciała i masę do 8 kg. Ogon ma długość około 10 cm.
Pożywienie
Jest roślinożerny. Zjada rośliny zielone, owoce, korę pędów drzew, nasiona, grzyby. Żeruje w nocy, rzadziej w dzień. Za dnia leży nieruchomo w legowisku, gdzie trudno go zauważyć.
Rozmnażanie
W ciągu roku możliwe 3-4 mioty. Okres porodu przypada na marzec-kwiecień. Liczba młodych w miocie - do 6. Możliwe jest ponowne zapłodnienie ciężarnej samicy. Młode bardzo szybko są zdolne do samodzielnego życia. Samica od razu opuszcza młode, które pozostają nieruchome przez kilka dni w gnieździe, potem rozchodzą się na odległość kilku-kilkunastu metrów od siebie. Samica karmi krótko młode w nocy o ściśle określonej porze. Po dwóch tygodniach młode jedzą rośliny zielone, a po miesiącu są samodzielne.
Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 7 miesięcy, samce nieco wcześniej, bo w 5-6 miesiącu życia.
W Polsce pierwsze mioty pojawiają się w marcu, ostatnie we wrześniu.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Dla tego gatunku bardzo zmienna jest liczebność, która zależy od pogody i czynników chorobowych. Zając jest zwierzyną łowną z okresem ochronnym.
Ciekawostki
Zając bez rozbiegu skacze na wysokość 2 m. Może poruszać się z prędkością 80 km/g. Pojedyncze skoki wynoszą do 4 m!
Młode zająca nie mają zapachu.
Pytania
Czym się różni zając od królika?
Zając jest większy od królika, mniej krępy, jego budowa wydaje się mocniejsza, ma bardzo duże i silne nogi. Królik ma stosunkowo większą głowę w odniesieniu do całego ciała, jego uszy są mniejsze, krótsze i zaokrąglone na końcach. Młode zająca są owłosione i mają oczy otwarte. Zając bardzo szybko biega.
Jak długo żyje zając?
Zając żyje zwykle 1-2 lata, chociaż w dogodnych warunkach może żyć nawet 13 lat. Przyczyną takiego stanu rzeczy są drapieżniki, choroby i polowania.
Zdjęcia - galeria
Filmy
© medianauka.pl, 2009-06-16, GAT-20 Opis W tym okresie na świat mogą przychodzić kolejne młode zająca szaraka w 3-4 miotach w roku
Kalendarz przyrody
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 ● ● ● ● ● ● ▸