Gronostaj europejski
Gronostaj europejski (Mustela erminea) to rodzimy drapieżnik z rodziny łasicowatych. Z wyglądu przypomina łasicę, ale jest od niej większy i ma dłuższy ogon. Latem sierść ma kolor brązowy z wierzchu i jaśniejszy od strony brzusznej, zimą ma białe futro z czarnym zakończeniem na ogonie. Nie występuje licznie w Polsce. Jest objęty ochroną gatunkową.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
© mihailzhukov – stock.adobe.com
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko PL
Obszar występowania gronostaja to Europa, Azja, północna Afryka, Ameryka Północna. W Polsce można go spotkać na terenie całego kraju. Zasiedla skraje lasów liściastych i mieszanych, a także parków. Introdukowany na Nowej Zelandii. Pionowy zasięg występowania to 3000 m n.p.m.
Tryb życia i zachowanie
To zwierzę aktywne w nocy. Za dnia można je spotkać, gdy karmi młode, choć poluje także w dzień.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi od 16 cm do 38 cm, w tym długość ogona: 11 cm. Ciężar ciała wynosi od 130 g do 350 g. Samce są większe od samic.
Pożywienie
Poluje na drobne ssaki, ptaki, gady, płazy, mięczaki, owady. Zjada też ptasie jaja, jagody. Zazwyczaj robi zapasy na zimę.
Rozmnażanie
Okres rozrodczy przypada na luty-marzec. Ciąża trwa 70 dni. Samica rodzi zwykle 2-13 w gnieździe wyściełanym trawą, mchem, sierścią na przełomie kwietnia-maja. Młodymi opiekuje się samica i samiec. Samica troskliwie opiekuje się młodymi. Potrafi przenieść je w pyszczku nawet przez wodę.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Poluje na gryzonie w ich norach.
Futro zimowe z gronostajów jest elementem peleryny rektorów.
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Mustela e. aestiva, Kerr, 1792
- Mustela e. alascensis, Merriam, 1896
- Mustela e. anguinae, Hall, 1932
- Mustela e. arctica, Merriam, 1896
- Mustela e. augustidens, Brown, 1908
- Mustela e. bangsi, Hall, 1945
- Mustela e. celenda, Hall, 1944
- Mustela e. cigognanii, Bonaparte, 1838
- Mustela e. erminea - gronostaj europejski, Linnaeus, 1758
- Mustela e. fallenda, Hall, 1945
- Mustela e. ferghanae - gronostaj indyjski, (Thomas, 1895)
- Mustela e. gulosa, Hall, 1945
- Mustela e. haidarum, Preble, 1898
- Mustela e. hibernica, Thomas & Barrett-Hamilton, 1895
- Mustela e. initis, Hall, 1945
- Mustela e. invicta, Hall, 1945
- Mustela e. kadiacensis, Merriam, 1896
- Mustela e. kaneii, (Baird, 1857)
- Mustela e. karaginensis, Jurgenson, 1936
- Mustela e. lymani, Hollister, 1912
- Mustela e. martinoi, Ellerman & Morrison-Scott, 1951
- Mustela e. minima, Cavazza, 1912
- Mustela e. mongolica, Ognev, 1928
- Mustela e. muricus, Bangs, 1899
- Mustela e. nippon, Cabrera, 1913
- Mustela e. ognevi, Jurgenson, 1932
- Mustela e. olympica, Hall, 1945
- Mustela e. polaris, Barrett-Hamilton, 1904
- Mustela e. richardsonii, Bonaparte, 1838
- Mustela e. ricinae, Miller, 1907
- Mustela e. salva, Hall, 1944
- Mustela e. seclusa, Hall, 1944
- Mustela e. semplei, Sutton & Hamilton, 1932
- Mustela e. stabilis, Barrett-Hamilton, 1904
- Mustela e. streatori, Merriam, 1896
- Mustela e. teberdina, Korneev, 1941
- Mustela e. tobolica, Ognev, 1923
Pytania
Łasica a gronostaj - czyli jak odróżnić łasicę od gronostaja?
Gronostaj ma cechę łatwą do zaobserwowania (oprócz większych rozmiarów ciała), która go odróżnia od łasicy - to czarna końcówka ogona.
Kalendarz przyrody
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
| ◂ | ▸ | Trwa ruja u gronostaja | ||||||||||
| ◂ | ▸ | Rodzą się młode gronostaje |
Pokrewne gatunki ssaków
- Łasica pospolita (Mustela nivalis)
- Tchórz zwyczajny (Mustela putorius)
- Norka europejska (Mustela lutreola)
- Tchórz stepowy (Mustela eversmanii)
- Łasica długoogonowa (Mustela frenata)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
© medianauka.pl, 2012-12-30, GAT-225
Data aktualizacji artykułu: 2022-04-23