Gołąb skalny

Zarówno gołąb domowy jak i gołąb miejski są formą udomowioną gołębia skalnego. Udomowienie miało miejsce około 4000 lat p.n.e. Gołąb miejski ma zmienne ubarwienie, część z nich jest podobna do gołębia skalnego. Mają jasnoszare upierzenie, głowę niebieskawą, białą plamę na grzbiecie i czarnymi przepaskami na skrzydłach. W pozostałych przypadkach ubarwienie jest czarne, białe, rdzawe lub pośrednie.

Występowanie i środowisko PL

Gołąb jest ptakiem kosmopolitycznym. Gołąb skalny żyje w południowej Europie, na północnych wybrzeżach Francji, na wybrzeżach Wysp Brytyjskich, w południowej i środkowej Azji, północnej Afryki. Gołąb miejski prowadzi osiadły tryb życia. Zasiedla wiele miast w Polsce.

Tryb życia i zachowanie

Gołębie prowadzą dzienny tryb życia. Wydają odgłos przypominający gruchanie. Bardzo dobrze latają. Gromadzą się w stada i przebywają zwykle w miejscach masowo odwiedzanych przez człowieka, gdzie mogą liczyć na pokarm. Głos to gruchanie złożone z serii sylab "gru-u".

Pożywienie

Gołębie zjadają nasiona, owoce, jagody, pączki, a także w mniejszym stopniu owady.

Rozmnażanie

Samica składa 2 jaja, które wysiaduje przez 16-19 dni. Pisklęta są gniazdownikami, przebywają w gnieździe 30 dni. Samica karmi młode mleczkiem ptasim.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Gołąb miejski jest objęty w Polsce ochroną ścisłą.

Ciekawostki

Długotrwała hodowla doprowadziła do uzyskania ponad 300 ras. Oto niektóre z grup tych ras:

gołębie polne - najbardziej przypominające gołębia skalnego, zalicza się też do nich zdziczałe populacje miejskie, są szaroniebieskie z białym kuprem i dwoma ciemnymi paskami na skrzydłach;
brodawczaki - charakteryzują je rozwój brodawkowatej błony u nasady dzioba i wokół oczu; zaliczamy do nich następujące rasy: kariery, badgety, dragony, gołębie pocztowe;
garłacze - charakteryzuje je duże, napełniane powietrzem wole, szczególnie u samców; znane rasy to: garłacze angielskie, pomorskie, śląskie;
gołębie wysokolotne (latawce) - są to gołębie latające wysoko całymi stadami; nalezą do nich: srebrniaki - siwki polskie, sokoły gdańskie wysokolotne, bociany, barwnogłówki, sroczki małopolskie, orliki, gancle, szeki lwowskie, szeki lwowskie;
turkoty i barwiste - charakteryzuje je charakterystyczny, huczący głos podobny do bębnienia;
gołębie fryzowane - z tendencją do lokowatości piór i ich przerastania w wybranych miejscach; należą do nich: perukarze, sówki, blondynety, satynety;
pawiki - charakteryzuje je zwiększona liczba sterówek, nawet do 42;
kuraki - charakteryzują je długie nogi; przypominają kurę;
gołębie użytkowe - są dużych rozmiarów, hodowane w celach spożywczych; należą do nich: rysie polskie, sztrasery, białki polskie, homery olbrzymie, , olbrzymy polskie i rzymskie (rozpiętość skrzydeł nawet 1 m i ciężar 1 kg).