Paw indyjski
Paw indyjski (Pavo cristatus) to przepiękny, duży, niezwykle kolorowy ptak z rodziny bażantowatych. Występuje tu wyraźny dymorfizm płciowy. Połowa długości samca przypada na ogon (tren), który tworzą bardzo silnie wydłużone pokrywy nadogonowe, krótsze sterówki są widoczne u tokującego pawia z tyłu. Pióra trenu są brązowozielone z metalicznym połyskiem, na końcu z wielkimi pawimi okami, ubarwionymi na czarno, niebiesko, płowo i żółto. Tren rośnie do 3-6 roku życia samca. Głowa, szyja i pierś jest jaskrawoniebieska z metalicznym połyskiem. Na głowie znajduje się charakterystyczny czubek. Samica nie jest tak bogato ubarwiona. Wierzch jest brązowy, spód - biały.
Występowanie i środowisko
Pierwotnie gęste dżungle w pobliżu wody. W Indiach żeruje na polach uprawnych. W stanie naturalnym występuje w Indiach i na Cejlonie.
Tryb życia i zachowanie
Pawie indyjskie prowadzą naziemny tryb życia.
Pożywienie
Wszystkożerny. W skład diety wchodzą nasiona, ziarno, orzeszki ziemne, świeże pędy, jagody, owoce, stonogi, skorpiony, jaszczurki, owady i inne drobne zwierzęta.
Rozmnażanie
Na jednego samca przypada 2-5 samic. Samica buduje gniazdo w gęstych zaroślach, w którym składa 3-5 jaj, które wysiaduje przez 28 dni.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Paw w Indiach cieszy się ze strony lokalnej ludności sympatią i ochroną. Pojawia się często w pobliżu skupisk ludności. Jest wykorzystywany jako tępiciel węży.
Paw indyjski to najprawdopodobniej najwcześniej oswojony ptak ozdobny.
W Europie hodowane są trzy odmiany: biała, czarnoskrzydła i plamkowana.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2012-03-06, GAT-114
