Pawian płaszczowy

Pawian płaszczowy (Papio hamadryas) to przedstawiciel małp wąskonosych. Charakteryzuje go średni rozmiar ciała. Twarz w kolorze cielistym, na pośladkach nagnioty. Futro długie, zwykle szare. Wstępuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce mają długą grzywę, opadającą na ramiona. Kolor sierści jest oliwkowobrązowy.

Występowanie i środowisko

Arabia, Egipt, Sudan, Etiopia, Somalia. Zamieszkuje tereny położone wysoko w górach. Preferuje tereny skaliste lub porośnięte łąką wysokogórską.

Tryb życia i zachowanie

Żyje w stadach liczących nawet 300 osobników. Stado podzielone jest na grupy rodzinne. Grupą rządzi najsilniejszy samiec. Jest zwinny. Potrafi się szybko wspinać na drzewa i skały. Porusza się na czterech kończynach, ale potrafi stać na dwóch. Wówczas kończynami przednimi wyszukuje pokarmu lub wykonuje inne czynności. Stado pilnowane jest przez co najmniej kilku osobników, obserwujących z punktów widokowych teren.

Morfologia i anatomia

W szczęce górnej znajdują się bardzo długie (na 5 cm) kły.

Pożywienie

Zjada głównie pokarm roślinny: owoce i nasiona. Pawiany te są szkodnikami pół. Ziarno jest ich ulubionym pożywieniem. Zjadają też owady, skorpiony (odrywają im wcześniej jadowity odwłok), małe zwierzęta kręgowe.

Rozmnażanie

Młode samce toczą walki o samice. Ciąża trwa 170 dni. Karmienie przez matkę trwa 5 miesięcy. Przez 5-6 miesięcy maluch jest noszony przez matkę w ramionach. Potem długo jeszcze podróżuje na grzbiecie matki. Młode przed niebezpieczeństwem bronią oboje rodzice.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Pokrewne gatunki ssaków

Ciekawostki

Ile śpią ssaki?

Ciekawostki

Najmniejszy ssak

Ciekawostki

Największy ssak

Ciekawostki

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015