Fulmar
(Fulmarus glacialis)

Fulmar (Fulmarus glacialis) to ptak z rodziny petreli, o popielatym upierzeniu z wierzchu i białym na reszcie ciała. Końce lotek czarne. Dziób jest żółty. Nozdrza rurkowate.

Nazwa gatunku

Fulmar (Fulmarus glacialis)

Nazwy obce

angielska: Northern Fulmar, Fulmar
niemiecka: Eissturmvogel
czeska: Buřňák lední
francuska: Fulmar boréal
hiszpańska: Fulmar boreal

Pierwsze opisanie gatunku

(Linnaeus, 1761)

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - tak;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Fulmar - mapa występowania na świecie

Legenda

Obszary całorocznego występowania

Obszary gniazdowania

Obszary zimowania

Wielkość

Długość: 47 cm
Rozpiętość skrzydeł: od 101.1 cm do 117 cm.
Ciężar: od 550 g do 750 g

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Rurkonose (Procellariiformes)
Rodzina: Petrele, petrelowate, burzykowate (Procellariidae)

Głos

Odgłosy wydawane przez te ptaki to dźwięki podobne do gdakania, głównie w kolonii. Odzywa się poza tym rzadko.

Występowanie i środowisko

Północny Atlantyk i Pacyfik, wody arktyczne. Żyje na otwartych morzach i oceanach. Wyjątkowo pojawia się na Bałtyku. Zwykle ptaki te można spotkać na otwartym morzu, z dala od lądu.

Tryb życia i zachowanie

Często gromadzą się stadnie w okolicy odpadków pływających po morzu, także za statkami.

Fulmary świetnie latają, wykorzystując prądy powietrza powstające nad wzburzonymi falami. Lot polega na długim szybowaniu, podobnym do lotu albatrosa. Skrzydła w locie trzyma prosto.

Pożywienie

Zjada małe zwierzęta morskie oraz odpadki ze statków i portów.

Rozmnażanie

Gnieździ się kolonijnie na półkach skalnych stromych klifów nadmorskich północnego Atlantyku. Jajo samica składa nierzadko na skale, czasem w zagłębieniu utworzonym przez samicę w maju i czerwcu.