Dzierzba czarnoczelna
(Lanius minor)
Dzierzba czarnoczelna (Lanius minor) to gatunek ptaka z rodziny dzierzb, podobny nieco do srokosza, od którego różni się mniejszymi rozmiarami i czarnym upierzeniem czoła. Wierzch popielaty, spód biały. Przez oko biegnie czarna maska. Skrzydła i ogon również są czarne. Na skrzydle widoczne jest białe lusterko, a na ogonie białe obszary.
niemiecka: Schwarzstirnwürger
czeska: Ťuhýk menší
francuska: Pie-grièche à poitrine rose
hiszpańska: Alcaudón chico
Azja - tak;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Obszary całorocznego występowania
Obszary gniazdowania
Obszary zimowaniaCiężar: do 60 g
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Wróblowate, wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: Dzierzby (Laniidae)
Występowanie i środowisko
Gniazduje w Europie i Azji. Zimuje w Afryce. U nas to bardzo nieliczny ptak lęgowy. Zamieszkuje tereny rolnicze.
Tryb życia i zachowanie
To ptak wędrowny. Dzierzba czarnoczelna przylatuje do kraju w maju, a odlatuje w sierpniu i we wrześniu.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 22 cm, skrzydło osiąga długość do 12,5 cm. Ciężar ciała wynosi 60 g.
Pożywienie
Poluje na owady i inne bezkręgowce. Rzadko poluje na drobne bezkręgowce. Nie gromadzi zapasów.
Rozmnażanie
Gniazduje wysoko na drzewie. Budulcem na gniazdo są kłącza korzeni oraz zielone części roślin. Wyściółka jest skąpa, złożona z włosia i piór oraz cienkich traw. Samica raz do roku składa 5-6 jaj. Okres wysiadywania trwa 15 dni. Po dwóch tygodniach od wylęgu młode są zdolne do lotu.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Ptak ten jest w kraju objęty ochroną gatunkową.
Ciekawostki
Brak danych.
Zdjęcia i grafiki - galeria
© medianauka.pl, 2016-10-22, GAT-3194
