Kapturnik morski
© Enrique – stock.adobe.com
Kapturnik morski, dawniej: foka kapturowa, kapturzak (Cystophora cristata), to gatunek ssaka z rodziny fokowatych. Ubarwienie ciała szare, białawe z ciemniejszymi, brunatnymi plamami. Cechą charakterystyczną tego gatunku jest niewiadomego przeznaczenia worek skórny u samców, który przypomina nieco kaptur. Worek ten może być nadymany dzięki temu, że jest połączony z jamą nosową. Kaptur po nadymaniu ma czerwony kolor.
Występowanie i środowisko
Foka ta zasiedla wody od północnej części Europy, północno-wschodniej części Ameryki Północnej i Grenlandii. Na ogół foka ta trzyma się z dala od lądu, związana jest z polami lodowymi. W Polsce nie występuje.
Tryb życia i zachowanie
Foki te nie żyją w stadach. Są samotnikami lub żyją w parach. Odbywają wędrówki. Za pokarmem głęboko nurkują.
Morfologia i anatomia
Długość ciała samców wynosi 3,5 m, samic 3,1 m, a ciężar ciała samców 400 kg, samic 270 kg.
Pożywienie
Kapturnik poluje na ryby i głowonogi.
Rozmnażanie
Rozród odbywa sie na polach lodowych między Islandią a Spitsbergenem. Od marca samice rodzą 1-2 młode, które przebywają z samicą tylko przez 2-3 tygodnie.
Ochrona i zagrożenia VU
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Phoca cristata Erxleben, 1777
- Cystophora antillarum Gray, 1849
Pokrewne gatunki ssaków
- szarytka morska (Halichoerus grypus)
- nerpa obrączkowana (Pusa hispida)
- foka pospolita (Phoca vitulina)
- nerpa bajkalska (Pusa sibirica)
- krabojad foczy (Lobodon carcinophaga)
- mirunga północna (Mirounga angustirostris)
- amfitryta lamparcia (Hydrurga leptonyx)
- fokowąs brodaty (Erignathus barbatus)
- lodofoka grenlandzka (Pagophilus groenlandicus)
- mirunga południowa (Mirounga leonina)
- mniszka śródziemnomorska (Monachus monachus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2019-10-12, GAT-4021
Data aktualizacji artykułu: 2022-09-18