Fokowąs brodaty
Foka wąsata, foka brodata (Erignathus barbatus) to ssak z rodziny fok o ciemnoszarym ubarwieniu, od strony brzusznej nieco jaśniejsze. Pysk nieco jaśniejszy. Cechą charakterystyczną są bardzo długie wąsy zatokowe. Kończyny przednia oraz tylne są przekształcone w płetwy.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
© David Woolfenden - Fotolia.com
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko
foka ta zamieszkuje Arktykę.
Tryb życia i zachowanie
Żyje w grupach w okolicach wybrzeży. Potrafi zanurkować na głębokość 70 m.
Morfologia i anatomia
Długość ciała - 260 cm (samice), 370 cm (samce). Ciężar ciała - do 400 kg.
Pożywienie
Foka wąsata zjada bezkręgowce dna.
Rozmnażanie
Samica zachodzi w ciążę co dwa lata. Ciąża trwa 11 miesięcy, po której samica rodzi młode, które mają długość nawet 1,2 m. Dojrzałość płciową uzyskują po 6 latach (samice) lub 7 (samce).
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Foka wąsata jest największą foką Arktyki.
Pokrewne gatunki ssaków
- Szarytka morska (Halichoerus grypus)
- Nerpa obrączkowana (Pusa hispida)
- Foka pospolita (Phoca vitulina)
- Kapturnik morski (Cystophora cristata)
- Nerpa bajkalska (Pusa sibirica)
- Krabojad foczy (Lobodon carcinophaga)
- Mirunga północna (Mirounga angustirostris)
- Amfitryta lamparcia (Hydrurga leptonyx)
- Lodofoka grenlandzka (Pagophilus groenlandicus)
- Mirunga południowa (Mirounga leonina)
- Mniszka śródziemnomorska (Monachus monachus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2013-03-21, GAT-368