Ohar

Ohar (Tadorna tadorna) to ptak z rodziny kaczkowatych należący do grupy kazarek. Charakterystyczną cechą ohara jest guzowata narośl u nasady czerwonego dzioba, większa u samca. Samiec jest większy od samicy. Głowa oraz część szyi są czarne. Dolny odcinek szyi oraz spód ciała wraz z kuprem są białe. W poprzek piersi biegnie szeroki, rdzawy pas. Pisklęta są brązowo-szare z wierzchu i białe od spodu. Upierzenie docelowe pojawia się w 3 roku życia.

Zdjęcie okazu z ZOO we Wrocławiu © medianauka.pl

Występowanie i środowisko

Europa i Azja. Wybrzeże Bałtyku, Morza Północnego, Morza Śródziemnego oraz od Morza Czarnego po Chiny. Wybrzeża mórz i słone jeziora o piaszczystych brzegach. Bardzo rzadki w Polsce. Nielicznie gnieździ się nad Bałtykiem. Czasem zalatuje w głąb kraju.

Tryb życia i zachowanie

Żeruje na lądzie lub płytkiej wodzie. Jest ptakiem wędrownym. Od lipca do sierpnia (czasem września) ptaki te gromadzą się licznie zawsze w tym samym miejscu na pierzowiska. W tym czasie grupa ptaków licząca nawet 100 000 osobników pierzy się, tracąc zdolność lotu na pewien czas.

Pożywienie

Kaczka ta zjada bezkręgowce, w mniejszym stopniu wodorosty.

Rozmnażanie

Ohary gniazda zakładają w norach wykopanych przez samicę lub norach po królikach, lisach. Nory mają nierzadko 3-4 m głębokości. W niektórych norach gniazduje nawet 4-5 samic. Czasem gniazduje na powierzchni ziemi, w bunkrach, ruiny, opuszczone domostwa. Gniazdo może się znajdować 2-3 km od wody. Samica składa raz w roku od końca kwietnia lub w maju do czerwca 6-18 jaj, które wysiaduje przez 27-29 dni. Samiec czuwa w pobliżu. Pisklętami opiekują się oboje rodzice.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Dorosły ohar nie potrafi nurkować. Nurkować potrafią tylko pisklęta.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2013-05-05, GAT-499