Oribi smukłonogi
© torsius – stock.adobe.com
Oribi smukłonogi (Ourebia ourebi) to jedyny przedstawiciel rodzaju oribi (Ourebia) z rodziny wołowatych. Ubarwienie jasnobrązowe z rudym odcieniem z wierzchu, białe od spodu. Pod małżowiną uszną znajduje się ciemniejsza plama - miejsce pozbawione sierści. Ogon od spodu nast nagi. Krótkie rogi posiadają tylko samce. Ich długość wynosi od 7,7 do 12,5 cm.
Występowanie i środowisko
Zasiedla sawanny, tereny otwarte w Afryce na południe od Sahary.
Tryb życia i zachowanie
Jest samotnikiem, rzadko tworzy małe grupy. Największą aktywność przejawia rano i wieczorem.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 95-120 cm, ogona 8-14 cm, wysokość w kłębie wynosi 50-67 cm, a ciężar ciała 15-22 kg.
Pożywienie
Oribi odżywia się głównie trawami.
Rozmnażanie
Samica po ciąży trwającej 7 miesięcy rodzi zwykle jedno młode.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Ourebia o. dorcas, Schwarz, 1914
- Ourebia o. gallarum, Blaine, 1913
- Ourebia o. haggardi - oribi nadbrzeżny, Thomas, 1895
- Ourebia o. hastata, (Peters, 1852)
- Ourebia o. kenyae - oribi kenijski, (Meinhertzhagen, 1905)
- Ourebia o. montana, (Cretzschmar, 1826)
- Ourebia o. ourebi, (Zimmermann, 1783)
- Ourebia o. quadriscopa, (C. H. Smith, 1827)
- Ourebia o. rutila, Blaine, 1922
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Antilope ourebi Zimmermann, 1783
Pokrewne gatunki ssaków
- jak zwyczajny (Bos grunniensis)
- żubr europejski (Bison bonasus)
- bizon amerykański (Bison bison)
- muflon śródziemnomorski (Ovis musimon)
- tur leśny (Bos primigenius)
- kozica północna (Rupicapra rupicapra)
- arni azjatycki (Bubalus arnee)
- eland zwyczajny (Tragelaphus oryx)
- bawół afrykański (Syncerus caffer)
- koza domowa (Capra hircus)
- owca domowa (Ovis aries)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995
© medianauka.pl, 2022-09-01, GAT-624285