Pliszka siwa

Pliszka siwa (Motacilla alba) to ptak często spotykany w Polsce. Jest to niewielki, długonogi, delikatny ptak śpiewający. Dla pliszki jest charakterystyczny długi czarny ogon z białymi krawędziami sterówek. Samiec ma kontrastowe upierzenie czarno-białe. Dziób jest czarny, oczy są brązowe. Zimą czerń jest mniej intensywna. Wielkość porównywalna z wróblem domowym. Samiec i samica mają podobne rozmiary.

© medianauka.pl

Występowanie i środowisko

Europa, Afryka. Chętne zamieszkuje na brzegach akwenów wodnych, lubi obecność człowieka. Można ją spotkać przy domostwach w parkach i w ogrodach.

Tryb życia i zachowanie

Pliszka charakterystycznie drepcze po ziemi, ucieka po ulicy przed samochodami, ciągle kiwa ogonem i skłania główkę. Część populacji zimuje w Europie Środkowej, część odlatuje na zimę do Afryki Środkowej. Pliszka siwa przylatuje do nas w marcu, odloty trwają od września do października.

Bardzo szybko i charakterystycznie biega. Widujemy ją często umykającą przed samochodami na ulicach. Porusza często w górę i w dół ogonem.

Nie wyróżnia się charakterystycznym lotem. Jest głęboko falisty.

Pożywienie

Zjada owady, larwy i pająki. Szczególnie lubi komary, muchy, chrząszcze i małe motyle. Lubi chodzić za pługiem, wybierając larwy i pędraki z gleby.

Rozmnażanie

Pliszka siwa buduje gniazdo zazwyczaj w pobliżu wody w płytkich zagłębieniach w ziemi lub przy budynkach, w stertach drewna. Wyprowadza dwa lęgi w roku w okresie kwiecień-maj, czerwiec-lipiec. Samica składa 5-6 jaj. Młode mają brązowoszare upierzenie.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Podlega w naszym kraju ochronie gatunkowej.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2011-09-03, GAT-46